تعلیق مستقل خودرو

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 14:58

توسعه فشرده صنعت خودروسازی منجر به ایجاد انواع جدیدی از موتورها، شاسی، مدرنیزه شدن سیستم های امنیتی و … شده است که در این مقاله در مورد سیستم تعلیق مستقل خودرو صحبت خواهیم کرد. دارای تعدادی ویژگی، مزایا و معایب است. این نوع تعلیق بدنه است که اکنون در نظر خواهیم گرفت.

تعلیق با بازوهای طولی و مایل

لازم به ذکر است که تعداد زیادی آویز وجود دارد. همه آنها برای بهبود مشخصات فنی خودرو و افزایش راحتی در هنگام رانندگی توسعه یافته اند. برخی از انواع در خارج از جاده بهتر هستند، در حالی که برخی دیگر برای رانندگی در شهر عالی هستند. اول از همه، اجازه دهید در مورد تعلیق مستقل در بازوهای عقب صحبت کنیم. این طرح در دهه های 70 و 80 در خودروهای فرانسوی رایج بود و بعداً در اسکوترها کاربرد پیدا کرد. میله های پیچشی یا فنر به عنوان یک عنصر الاستیک استفاده می شود. چرخ به بازوی عقب و دومی به بدنه خودرو (متحرک) متصل است.مزایای چنین سیستمی سادگی و هزینه کم نگهداری و معایب آن چرخاندن و تغییر فاصله بین دو محور در حین حرکت خودرو است.

در مورد بازوهای اریب، تفاوت اصلی با طراحی فوق این است که محور چرخش بازوی دنباله دار در یک زاویه است. این رویکرد اجازه می دهد تا تغییر در فاصله بین دو محور و چرخش را به حداقل برساند. اما هندلینگ هنوز با ایده آل فاصله داشت، زیرا هنگام رانندگی از میان دست اندازها، زوایای کمبر تغییر می کند. اغلب از این ترتیب در سیستم تعلیق مستقل عقب خودروها استفاده می شد.

محورهای چرخان

یکی دیگر از انواع محبوب تعلیق مستقل. دستگاه بسیار ساده است. دو محور محور وجود دارد که در انتهای داخلی آنها لولاهایی متصل به دیفرانسیل وجود دارد. بر این اساس، انتهای بیرونی محور محور به طور سفت و سخت به توپی چرخ متصل می شود. از همه فنرها یا فنرهای مشابه به عنوان عناصر الاستیک استفاده می شود. یکی از مزیت های اصلی این طراحی این است که چرخ همیشه بر محور عمود می ماند، حتی در هنگام برخورد با موانع. در واقع در این نوع سیستم تعلیق از بازوهای عقبی نیز استفاده می شود که باعث کاهش ارتعاشات جاده می شود.

در مورد کمبودها، آنها اینجا هستند. هنگام رانندگی بر روی زمین های ناهموار، نه تنها کمبر تغییر می کند، بلکه عرض مسیر نیز در مقادیر وسیع تغییر می کند. این به طور قابل توجهی کنترل پذیری خودرو را کاهش می دهد. این عیب در سرعت 60 کیلومتر در ساعت و بالاتر بیشتر قابل توجه است. در مورد نقاط قوت، این سادگی طراحی و نسبتا ارزان استخدمات.

تعلیق دنباله و استخوان جناغی

یکی از گران ترین انواع آن که به دلیل پیچیدگی طراحی بسیار نادر است. در واقع سیستم تعلیق از نوع «مک فرسون» با تفاوت های جزئی ساخته شده است. طراحان تصمیم گرفتند بار را از گلگیر خارج کنند و به همین دلیل فنر را کمی دورتر از کمک فنر قرار دادند. یکی از انتهای آن بر روی محفظه موتور قرار دارد و دیگری روی محفظه سرنشین. برای انتقال نیرو از کمک فنر به فنر، طراحان یک بازوی چرخشی اضافه کردند. او می توانست در یک صفحه طولی عمودی حرکت کند. در مرکز، اهرم به فنر وصل شده بود، یک سر آن به کمک فنر و سر دیگر به قسمت دیوار متصل بود.

در واقع، تقریباً همه مفاصل مفصلی هستند، و این یک اشکال مهم است، زیرا "MacPherson" به دلیل تعداد کم آنها مشهور بود. در واقع، چنین سیستم تعلیق مستقل جلو در اتومبیل های روور یافت می شود. مزیت خاصی ندارد به همین دلیل محبوب نیست و سروش سخت و پرهزینه است.

جلوهای دوبل

این نوع آویزها بسیار رایج است. ساختار زیر را دارد. اهرم های عرضی از یک طرف به بدنه، معمولاً متحرک، و از سوی دیگر - به پایه تعلیق وصل می شوند. در سیستم تعلیق عقب، پایه با اتصال توپی و با یک درجه آزادی چرخان نیست. برای سیستم تعلیق جلو - یک پایه چرخان و دو درجه آزادی. در این طرح از عناصر الاستیک مختلفی استفاده شده است: فنرهای پیچ خورده،فنرها، میله‌های پیچشی یا سیلندرهای هیدروپنوماتیکی.

اغلب، طراحی شامل اتصال اهرم به میله متقاطع است. دومی با بدن به طور سفت و سخت ثابت است، یعنی بی حرکت. این پیاده سازی به شما اجازه می دهد تا سیستم تعلیق جلوی خودرو را به طور کامل حذف کنید. از نقطه نظر سینماتیک، سیستم تعلیق هیچ ایرادی ندارد و برای نصب بر روی خودروهای مسابقه ای ترجیح داده می شود. اما تعمیر و نگهداری به دلیل تعداد زیاد بلبرینگ ها و کار پر زحمت است.

چند پیوند کلاسیک

از نظر ساختاری پیچیده ترین نوع آویز است. در اصل شبیه سیستم تعلیق دوبل جناغی است. اغلب در پشت خودروهای کلاس "D" یا "C" قرار می گیرد. در چنین سیستم تعلیق، هر بازو رفتار چرخ را تعیین می کند. به دلیل این طراحی است که می توان به حداکثر کنترل پذیری و تأثیر "فرمان دادن" محور عقب دست یافت. مزیت دوم نه تنها باعث ورود بهتر به پیچ ها، بلکه شعاع گردش کمی کوتاه تر می شود.

از نظر عملیاتی هیچ کاستی وجود ندارد. تمام معایب این است که از یک بازوی تعلیق مستقل استفاده نمی کند، بلکه از خیلی بیشتر استفاده می کند. هر یک از آنها مجهز به یک جفت بلوک بی صدا و بلبرینگ هستند. بنابراین، تعمیر و نگهداری هزینه مناسبی دارد.

تعلیق مستقل عقب برای VAZ

سیستم تعلیق پیچشی کلاسیک، نصب شده بر روی محور عقب، نیمه مستقل در نظر گرفته می شود. طراحی مزایای خاص خود را داردو کمبودها برای بهبود هندلینگ، صاحبان خودرو اغلب یک سیستم تعلیق مستقل نصب می کنند. حدس زدن اینکه همه تغییرات روی خودروهای دیفرانسیل جلو انجام می‌شود، دشوار نیست.

خود آویز به صورت ست فروخته می شود. به گفته سازنده، نیازی به تغییراتی ندارد و بدون ایجاد تغییرات در طراحی خودرو به صورت یکپارچه نصب می شود. اما در عمل این کاملا درست نیست. بشکه صدا خفه کن تداخل دارد، بنابراین باید یک نسخه کوتاه شده بخرید. هیچ تغییری در پایه ها نیز وجود نداشت. برخی باید با یک فایل نهایی شوند، در حالی که برخی دیگر باید در مکان های مناسب برای این کار قرار گیرند. اما مهمتر از همه، این طراحی به طور قابل توجهی قابلیت کنترل خودرو را افزایش می دهد، اگرچه تخریب محور عقب تیزتر و کمتر قابل پیش بینی خواهد شد.

چند نکته مهم

در انتخاب خودرو توصیه می شود به نوع سیستم تعلیق آن توجه کنید. Independent یک انتخاب عالی برای رانندگی در شهر است و dependent برای سفر بر روی چاله ها و سفر به کشور ضروری است. مزیت دومی این است که فاصله بدون تغییر باقی می ماند. این برای آفرود صادق است و برای آسفالت کاملا بی معنی است. بسیاری از SUVهای مدرن دارای یک پرتو فنری در عقب هستند، در حالی که جلو معمولاً چند پیوندی است.

خلاصه

هیچگاه نگهداری شاسی خودرو و به خصوص سیستم تعلیق را فراموش نکنید. از این گذشته ، حتی یک اتصال چندگانه با بلوک های خاموش "کشته شده" و یاتاقان های توپ احساس امنیت و راحتی نمی دهد. علاوه بر این، رانندگی با چنین خودرویی تهدید کننده زندگی است. بنابراین، تعمیر و نگهداری به موقعلزوما. در حال حاضر، ترجیح داده شده ترین نوع تعلیق را می توان چند پیوندی در نظر گرفت. اما تعمیر و نگهداری آن بسیار گران است، اگرچه تا حد زیادی به شرایط عملیاتی و کیفیت قطعات یدکی بستگی دارد. سیستم تعلیق وابسته برای کامیون‌ها و خودروهای شاسی بلند مناسب است که در آن شناور بودن، قابلیت نگهداری میدان و قابلیت اطمینان از راحتی مهم‌تر است.