تعلیق هوا: اصل کارکرد، دستگاه، مزایا و معایب، نظرات مالک. کیت تعلیق هوا برای ماشین

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 14:59

آخرین خودروهای میان رده تقریباً بدون استثنا به سیستم تعلیق بادی مجهز هستند. در هر صورت، چنین فرصتی به صورت اختیاری توسط تولید کنندگان بزرگ ارائه می شود. همچنین، ماشین‌هایی که طراحی آنها در ابتدا به سمت یکپارچگی چنین سیستم‌هایی نبود، اغلب با پنوماتیک ارائه می‌شوند. او مزایای زیادی دارد، بنابراین رانندگان باتجربه، در صورت وجود امکان چنین بازسازی، توصیه نمی کنند از آن امتناع کنند. با احتمال بیشتری در سال های آینده سیستم تعلیق بادی مکانیزم غالب زیربندی قسمت بلبرینگ خواهد بود. اصل عملکرد این مکانیسم نسبتاً پیچیده است که ناشی از ترکیب سیستم های متنوع است. کافی است بگوییم که واحدهای کمپرسور سنتی باید با مکانیک معمولی خودرو تعامل داشته باشند. این تا حدودی به دلیل کاستی های چنین مکانیسم هایی است. با این حال، ارزش بررسی جزئیات بیشتری را دارد.

دستگاه تعلیق

سیستم توسط یک گروه کامل از اجزا تشکیل شده است که در نهایت عملکرد تعلیق را فراهم می کند. اساس مکانیکی از محرک های تعلیق تشکیل شده است،به لطف آن تنظیم و پشتیبانی از ترخیص کالا ممکن است. یکی از عناصر کلیدی یک کمپرسور است که مخلوط هوا را به گیرنده - به اصطلاح پنوموسیلندر - عرضه می کند. به هر حال، سیستم تعلیق مرسدس بنز مجهز به مدرن ترین گیرنده های آستین دار است که با این حال، دارای یک نقص قابل توجه است. سطح سیلندر، علیرغم وجود پوسته های محافظ، می تواند ماسه ای را جمع کند که اصطکاک آن در درازمدت دیواره های فلزی را فرسوده می کند و نیاز به جایگزینی دارد. از سوی دیگر، این لحظه تنها پس از چند سال فرا می رسد، بنابراین به روز رسانی را می توان در یک مجموعه با مکانیسم های قدیمی دیگر انجام داد. از رسیور محیط هوا به گروه اجرایی مکانیزم ها ارسال می شود که تاثیر فیزیکی لازم را در طراحی شاسی دارد.

کیت تعلیق بادی

یک بسته کامل تعلیق بادی شامل اجزای بیشتری نسبت به طراحی اولیه است. تمام اجزای اضافی را می توان به دو بخش تقسیم کرد - اتصالات کاربردی و ابزار اندازه گیری. در مورد دسته اول، دریچه های مکانیکی با اتصالات، لوله ها، تجهیزات محافظ برای خود کمپرسور و تله رطوبت نشان داده شده است. باید درک کرد که رطوبت برای چنین تعلیق خطرناک ترین رسانه قرار گرفتن در معرض است. ابزار اندازه گیری شامل مانومتر می باشد. این دستگاه برای تنظیم نشانگرهای فشار ضروری است - می تواند مکانیکی یا الکترونیکی باشد. یک کیت تعلیق هوای مدرن اغلب شامل فشارسنج های دیجیتال، کار می شودکه ارتباط نزدیکی با سنسورهای فشار دارد. وجود آشکارساز نشان دهنده امکان تنظیم خودکار پارامترهای کمپرسور در شرایط کاری خاص است.

اصل کار

مثل اکثر سیستم های پنوماتیک، این نوع تعلیق خودرو با تامین توده هوا، یعنی هوای فشرده، کار می کند. منبع محیط کار واحد کمپرسور است - در سیستم تعلیق ادغام شده است. و گیرنده و تنظیم کننده مستقیم مکانیکی ترخیص، به اصطلاح بالشتک فنری است. هر چرخ قسمت مخصوص به خود را از زیرساخت مشترک فنرها دارد که توسط سیستم تعلیق بادی تامین می شود. اصل کار به شرح زیر است: کمپرسور هوا را به گیرنده و سپس به سیستم توزیع می رساند و به نوبه خود بالشتک های فنری را پر یا آزاد می کند. در مورد سیستم توزیع، این سیستم توسط کانال های تامین هوا و همچنین سیستمی از حسگرها و واحدهای کنترلی تشکیل شده است که از نظر فیزیکی مسئول دستکاری سیستم تعلیق هستند.

انواع سیستم تعلیق بادی

طبقه بندی سیستم تعلیق بادی با امکان تجهیز چرخ ها به فنرهای برگ مشخص می شود. بنابراین، ساده ترین سیستم تک مداری را می توان تنها در یک محور دستگاه ادغام کرد. کاربر می تواند آن را بر روی محور عقب یا جلو نصب کند تا یکی را انتخاب کند. تعلیق های بادی کلاسیک در محور عقب کامیون ها نصب شده بود که امکان تنظیم سفتی آن را فراهم می کرد و بار روی بدنه را تنظیم می کرد. سیستم تعلیق بادی دو مداره می تواند تا حدودی متفاوت عمل کند. اصل عملکرد اینمکانیزم امکان ادغام واحدهای فنری را در یک یا دو محور فراهم می کند. اگر مکانیزم روی یک محور نصب شده باشد، راننده این فرصت را پیدا می کند که چرخ ها را به طور مستقل تنظیم کند، اما فقط روی محور انتخاب شده. بر این اساس، یک سیستم دو مدار امکان استقلال تنظیم برای دو محور را به طور همزمان فراهم می کند. سیستم چهار حلقه ای بیشترین گزینه های کنترل را ارائه می دهد. بنابراین، برای کنترل آن، از اتوماسیون استفاده می شود که با استفاده از سنسورها موقعیت ها و پارامترهای عملیاتی را در هر نقطه فنر ردیابی می کند.

نصب سیستم تعلیق بادی

فرایند نصب شامل مراحل زیر است:

• یک اسپار با اندازه مناسب اره می شود و پس از آن یک لوله در آن جوش داده می شود. در این مرحله روغن کاری و تمیز کردن سطوح فلزی را فراموش نکنید.
• رک در حال نصب است. شما می توانید این عملیات را در سرویس انجام دهید، یا می توانید آن را خودتان انجام دهید - اما در هر صورت، این روش طولانی و بسیار خسته کننده خواهد بود.
• تعلیق بادی مستقیماً با تمام اجزای اصلی - یک گیرنده، یک تله رطوبت، یک کمپرسور و مجموعه ای از دریچه ها نصب می شود. بسته به گزینه هایی که یک طرح خاص برای این کار ارائه می دهد، المان ها به صورت مکانیکی با پیچش یا جوش ثابت می شوند.
• زیرساخت به صورت سیم کشی برق (متصل به باتری)، گره های گردشی، واحد کنترل و غیره در حال نصب است.
• همه اجزای نصب شده با اتصالات کامل جفت شده اند. در صورت لزوم، از آداپتورها و اتصالات استفاده کنید.

کنترل تعلیق

تنظیم را می توان به صورت خودکار و دستی انجام داد. اغلب، یک واحد کنترل خودکار ارائه می شود. در نزدیکی خود کمپرسور قرار دارد و برای فرمان دادن به شیرها از طریق سیم کشی برق عمل می کند. همچنین یک خروجی کنترل پنل در کابین وجود دارد - از طریق آن خود کاربر می تواند دستورات را بدهد. حداقل اپراتور باید بتواند فاصله را برای ارتفاعات خاص تنظیم کند. مقدار 1 میلی متر مقدار پایه ای است که تقریباً هر سیستم تعلیق بادی به طور پیش فرض دارد. البته اصل کار، مرتبط با عملکرد کمپرسور و انتقال هوای فشرده از طریق چندین کانال، به شما اجازه نمی دهد که سطح موقعیت بدن را با درجه بالایی از دقت تنظیم کنید. اما به لطف شاخص های بسیار دقیق، رانندگان سیستم های مدرن، با این وجود، می توانند روی دریافت اطلاعات کم و بیش قابل اعتماد فاصله از زمین و همچنین بر روی تصحیح خودکار آن حساب کنند.

مزایای مکانیزم

مزیت اصلی سیستم تعلیق بادی به راحتی سواری برمی گردد. برای مثال، در مقایسه با انواع فنرهای سنتی، نه راننده و نه سرنشینان در هنگام رانندگی بر روی سطوح ناهموار، ضربه شدیدی را احساس نمی کنند. انعطاف پذیری در نصب، مدیریت و بهره برداری به طور کلی نیز ذکر شده است. تنظیم نقطه ای مکانیسم ها امکان استفاده منطقی تر از منبع عناصر و مجموعه هایی را که سیستم تعلیق هوا بر آنها استوار است، می دهد. مزایا و معایب در این زمینه می تواند همگرا باشد وواگرایی دارند، زیرا کنترل جداگانه اجزاء نیز باعث پیچیدگی راه اندازی سیستم می شود. و مزیت مهم دیگر مستقیماً در امکان افزایش فاصله است که برای گزینه های تعلیق جایگزین در دسترس نیست.

معایب سیستم تعلیق بادی

باز هم، پیچیدگی مکانیسم‌های تعلیق آشکار می‌شود. نکته تنها نصب مشکل ساز چنین سیستم هایی نیست، بلکه پیچیدگی بیشتر تعمیر است. حتی اگر بتوانید یک متخصص خوب پیدا کنید، اجزای منفرد ممکن است شکست بخورند به طوری که نیاز به بررسی کل زیرساخت است. درست است، اگر از سیستم تعلیق هوای عقب تک مدار استفاده شود، می توان از مشکلات جدی در این زمینه جلوگیری کرد. چنین کیت هایی با سادگی، حداقل مقدار اتصالات و اجزای کمکی مشخص می شوند.

گروه کاملی از معایب مرتبط با حساسیت کمپرسور وجود دارد. قبلاً گفته شد که این سیستم سیل مایعات را تحمل نمی کند، اما از یخبندان نیز می ترسد. به این، ارزش افزودن الزامات سطح جاده را دارد که سیستم تعلیق بادی اعمال می کند. مزایا و معایب این قسمت در مقایسه با سایر انواع مکانیکی تعلیق نیز در هم تنیده شده است. پنوماتیک خوب است زیرا واحدهای محرک آن با استحکام و مقاومت در برابر سایش مشخص می شوند. با این حال، بخش کاری عملکردی با کمپرسور و اجزای الکتریکی ممکن است بدون محافظت مناسب آسیب ببیند.

بررسی سیستم تعلیق بادی

در طول عملیات، کاربران سیستم تعلیق بادی به پایداری توجه می کنندحرکت، نرمی و راحتی در مدیریت مکانیسم ها. این به ویژه در مورد سیستم های اتوماتیک صادق است. از طرف دیگر، تمام ویژگی های ذکر شده تنها در مواردی که از سیستم تعلیق بادی استاندارد کارخانه استفاده می شود مربوط می شود. بررسی های صاحبان بسته هایی که به روش های هنری پیاده سازی شده اند، انتقادات زیادی را در بر دارند. این هم در نیاز به تعویض مداوم قطعات جداگانه و هم در نقض مدار الکتریکی روی برد و همچنین در ضعف مکانیکی سازه بیان می شود.

نتیجه گیری

انتخاب پکیج پنوماتیک کارخانه به عنوان یک گزینه همیشه خود را توجیه نمی کند. باید در نظر داشت که در ابتدا چنین سیستم هایی برای کامیون ها ایجاد شد که در آنها بهترین کیفیت خود را نشان می دهند. به لطف تعلیق بادی به خوبی نصب شده، مینی بوس می تواند بالابر بدنه بالا، تراز خودکار آن در شرایط بارگذاری ناهموار و غیره را فراهم کند. این و سایر مزایا ممکن است برای راننده یک خودروی سواری مفید باشد، اما نباید هزینه های مالی بالا را فراموش کرد. علاوه بر قیمت قابل توجه پنوماتیک به عنوان یک گزینه، راننده همچنین به سرمایه گذاری منظم در تعمیر و نگهداری مکانیزم نیاز دارد.