ZiS-154 - اولین خودروی داخلی با موتور هیبریدی

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:00

8 دسامبر 1946، اولین اتوبوس داخلی ZiS-154، که دارای طرح واگن بود، آزمایش شد. و این تنها ویژگی او نبود. اتوبوس جدید اولین اتومبیل شوروی با واحد قدرت هیبریدی شد. یعنی یک طرح متوالی در آن اجرا شد. در آن، یک موتور احتراق داخلی یک ژنراتور را می چرخاند که به نوبه خود موتورهای الکتریکی از آن تغذیه می شدند و گشتاور را به چرخ های محرک منتقل می کردند.

آغاز و نمونه های اولیه

کار روی این پروژه در اوایل بهار 1946 آغاز شد. تا ماه مه همان سال، یک دفتر طراحی تخصصی برای اتوبوس ها در ZiS سازماندهی شد که طراحی یک ماشین جدید را به عهده گرفت. این دفتر توسط A. I. Skerdzhiev اداره می شد. شایان ذکر است که طراحی اتوبوس از ابتدا ایجاد نشده است. نمونه های اولیه مدل جدید GMC و Mack آمریکایی بودند. این ماشین‌ها دارای طرح واگن و بدنه‌ای از آلیاژ آلومینیوم بودند که متعاقباً در طراحی بدنه ZiS-154 استفاده شد.

موتور ماشین جدید هم اصل نبود. پاوریونیت دو زمانه با ظرفیت 110 لیتر. با. (YaAZ-204D)، ذاتاً یک "دزد دریایی" بود.یک کپی از موتور آمریکایی از GMC. اتوبوس های مسکو قرار بود برای هشتصدمین سالگرد پایتختی اتحاد جماهیر شوروی، ماشین جدیدی را بپذیرند. بنابراین، برای جلوگیری از موقعیت های پیش بینی نشده در طول جشن سالگرد، در اولین 45 نسخه "نمونه" ZiS تولید شده، واحد قدرت داخلی با موتور دیزلی GMC-4-71 جایگزین شد که در سال های جنگ دریافت شده بود. متحدان وام-اجاره.

اتوبوس آلومینیوم

از آنجایی که ZiS پیش از این هرگز خودروهایی با بدنه باربر تمام فلزی تولید نکرده بود، تصمیم گرفته شد تا متخصصان کارخانه هواپیماسازی توشینو در طراحی اتوبوس شرکت کنند. در نتیجه کار مشترک دو دفتر طراحی، بدنه باربری ایجاد شد که طراحی آن مجموعه ای از چندین بخش مشابه یکدیگر بود که از قاب هایی که از پروفیل های فولادی و آلومینیومی ساخته شده بودند، تشکیل شد. همچنین تصمیم گرفته شد که ساختار بدنه ZiS-154 با بدنه تریلی باس MTB-82B و تراموا MTV-82 یکسان شود. تنها تفاوت این بود که برای این روش های حمل و نقل غیر باربری ساخته شد.

انتقال اتوبوس

واحد نیرو به صورت عرضی در قسمت عقب اتوبوس، زیر یک مبل پنج نفره قرار داشت. موتور دیزل YaAZ-204 D به یک ژنراتور برق متصل بود که جریان مستقیم را به یک موتور الکتریکی می رساند که چرخش را از طریق یک کاردان به محور محرک عقب منتقل می کرد. تغییر جهت حرکت (به جلو به عقب) با استفاده از سوئیچ واقع در نزدیکی صندلی راننده انجام شد. تعویض تنها پس از توقف کامل اتوبوس مجاز بود.

ارزشنیروی کشش لازم به طور خودکار تنظیم شد، که یک مزیت بدون شک برای انتقال الکتریکی بود. در این راستا کار راننده تا حد زیادی تسهیل می شود. نیازی به تعویض دنده به ترتیب و فشردن پدال کلاچ نبود که در شرایط شهری مهم بود. اما چنین راحتی مستلزم تعمیر و نگهداری دقیق و از همه مهمتر کارآزموده بودن واحد بود که البته در آن زمان به دلیل جدید بودن سیستم و نبود متخصصین توانا برای تعمیر آن مشکل بزرگی بود..

علاوه بر این، انرژی منتقل شده از موتور احتراق داخلی، در حین رسیدن به چرخ ها، با کاهش قابل توجهی در کارایی، دو برابر شد. و این منجر به مصرف سوخت بالا (65 لیتر در 100 کیلومتر) شد. با این وجود، ZiS جدید وارد سری شد. در آغاز ماه جولای، اتوبوس های مسکو 7 خودروی اول تولید شده توسط کارخانه را در صفوف خود پذیرفتند. و در 7 سپتامبر، ناوگان با 25 واحد دیگر تکمیل شد.

برای خوشحالی مسافران

طراحی اتوبوس از نظر راحتی مسافران بسیار موفق بود. سالن برای 60 صندلی از جمله 34 صندلی طراحی شده است. صندلی ها با چرم یا مخمل پوشیده شده بودند. برای دوره زمستانی، ZiS-154 به سیستم گرمایش خوب و برای تابستان - با تهویه مجهز بود. راحتی و تعلیق نرم اضافه شده است. اتوبوس به آرامی شتاب گرفت، به طور مساوی حرکت کرد، که در مقایسه با مدل های قبلی، به سادگی یک معجزه خودرو بود. با این وجود، در طول عملیات، یک نقص قابل توجه آشکار شد که در نهایت منجر به حذف دستگاه از تولید شد.

مشکل بزرگ اتوبوس جدید

کل مشکل ZiS-154 موتور بود. علاوه بر مصرف سوخت بالا، YaAZ-204D بسیار پر سر و صدا بود. در همان زمان، او همچنان بی رحمانه اگزوز سیاه را دود می کرد. اما حتی این هم بدترین نبود. هر از چند گاهی گازوئیل اتوبوس به قول خودشان «دنده می شد» یعنی مستقل و غیرقابل کنترل سرعتش را افزایش می داد. برای متوقف کردن آن، راننده مجبور شد خط سوخت را ببندد. و اگر به یاد داشته باشید که موتور در عقب ماشین بود، پس این واقعا یک مشکل جدی بود.

"Spacing" به یک بلای واقعی ZiS-154 تبدیل شده است. حتی در دستورالعمل عملکرد ایمن اتوبوس به راننده دستور داده شده بود که اتوبوس را با ترمز دستی و پا متوقف کند. سپس مجبور شد از هادی یا یکی از سرنشینان بخواهد به ترمز ادامه دهد و خودش هم بلافاصله به محفظه موتور رفته و پیچ خط سوخت را باز کرده و در نتیجه سوخت رسانی به انژکتورهای موتور قطع می شود. آنها نتوانستند این نقص در کارخانه را برطرف کنند، زیرا آنها به طور قطع علت اصلی این پدیده را نمی دانستند.

بنابراین، در سال 1950، یعنی سه سال پس از شروع تولید، تولید سریال ZiS-154 به طور کامل متوقف شد. با این وجود، در این مدت، این کارخانه موفق به تولید 1165 "اتوبوس معجزه" شد که ناوگان اتوبوسرانی سعی کردند با قلاب یا کلاهبرداری از شر آنها خلاص شوند. البته، اگرچه اتوبوس برای زمان خود یک نوآوری بود، اما بسیار ناموفق بود و بنابراین توسعه بیشتری پیدا نکرد.