"Ural-377": تاریخچه، ویژگی ها، مشخصات

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:00

در سال 1958، کارخانه خودروسازی میاس کار روی یک پروژه خودرویی را آغاز کرد که قرار بود جای خود را در میان وسایل نقلیه در نظر گرفته شده برای اقتصاد ملی بگیرد. علاوه بر این، مدل پایه برای کامیون جدید Ural-375 بود، یک SUV باری که به تازگی برنامه ریزی شده بود تولید شود.

ماشین جدید دارای علامت "Ural-377" بود، عکسی از خودرو در زیر نشان داده شده است.

دلایل ایجاد 377

اعتقاد بر این است که دلیل اصلی عرضه کامیون جدید تمایل به گسترش برد و انتشار خودرویی بود که نه تنها در نیروهای مسلح، بلکه در زندگی غیرنظامی نیز مورد استفاده قرار می گرفت. علاوه بر این، در اتحاد جماهیر شوروی، جایگاهی که می‌توانست توسط یک کامیون سه محوره با دو محور محرک (6x4) و افزایش بار اشغال شود، رایگان بود.

همچنین در این مدت، کشور به سرعت در حال ساخت شبکه های کامل جاده ها بود که سطح آن ها می توانست باری تا 6000 کیلوگرم را برای هر پل وسیله نقلیه تحمل کند. و برای اینگونه مسیرها کامیونSUV مورد نیاز نبود.

با این حال، ایجاد یک مدل از ابتدا گران بود. بنابراین، با توجه به مفهوم یکپارچه سازی که در بین خودروسازان در اتحاد جماهیر شوروی ایجاد شده است، تصمیم گرفته شد که خودروی جدید با خودروی چهار چرخ متحرک Ural-375 که از قبل برای تولید سریال آماده شده بود، یکسان شود.

تفاوت بین 377 و 375

ماشین "Ural-377" در نسخه آزمایشی در سال 1961 ظاهر شد و در نگاه اول تفاوت چندانی با نمونه اولیه خود نداشت. با این حال، قبلاً یک ماشین متفاوت بود. تفاوت اصلی بین کامیون جدید و وسیله نقلیه تمام زمینی "برادر" آن به شرح زیر بود:

• موتور خودروی جدید محافظ سیم کشی خود را از دست داده است.
• محور جلو از حالت پیشرو خارج شد، با یک تیر لوله ای جایگزین شد و در ارتباط با این، یک درایو از جعبه انتقال حذف شد. علاوه بر این، طراحی خود "دستورالعمل" به دلیل الزامات یکسان سازی بدون تغییر باقی ماند.
• نگهدارنده چرخ یدکی که به صورت عمودی روی 375 قرار داشت، به صورت افقی روی Ural-377، در سمت راست، مستقیماً زیر سکوی باربری چوبی نصب شد. خود پلت فرم نیز تغییر کرده است و از نظر حجم از وسیله نقلیه تمام زمینی بزرگتر شده است.
• برای اولین بار، یک کابین دو در کاملاً فلزی با گرمایش، روی Ural جدید نصب شد که برای سه نفر طراحی شده است (راننده _{+ ۲ سرنشین). این کابین بعداً روی همه مدل‌های بعدی کامیون‌های آفرود نصب شد.}

Ural-377: آغاز سفر

بعد از یک سری کارخانهآزمایش‌هایی که طی آن کاستی‌های شناسایی‌شده برطرف شد، تا پاییز 1962، کارگران کارخانه دو خودرو را برای آزمایش دولتی آماده کرده بودند.

پس از گذراندن موفقیت آمیز آزمایشات اول دولتی و سپس بین بخشی در مارس 1966، Ural-377 برای تولید سریال توصیه شد. علاوه بر این، در گزارش آخرین بررسی، اشاره شد که "اورال" جدید 6x4 الزامات مشخص شده را برآورده می کند، مدلی با درجه یکسان سازی بالایی با "Ural-375" (مدل سریال) است و کامیون جدید می تواند به عنوان یک تراکتور، کامیون کمپرسی و شاسی برای تغییرات مختلف استفاده شود.

Ural-377: مشخصات

• ابعاد بر اساس ابعاد - 7 متر 60 سانتی متر × 2 متر 50 سانتی متر × 2 متر 62 سانتی متر (طول × عرض × ارتفاع).
• ظرفیت - 7 تن 500 کیلوگرم.
• وزن کل - 15 تن.
• پایه - 4 متر 20 سانتی متر.
• ترقی - 40 سانتی متر.
• حداکثر سرعت 75 کیلومتر در ساعت است.
• مصرف بنزین - 48 لیتر در هر 100 کیلومتر.
• واحد نیرو - ZIL-375، بنزین، 8 سیلندر.
• حجم پاور یونیت 7 لیتر است.
• قدرت موتور - 175 لیتر در ثانیه.
• گیربکس - پنج سرعته.
• کلاچ - نوع خشک، دو دیسک.

نقطه ضعف کامیون جدید

این به دنبال حداکثر اتحاد ممکن با سریال "اورال" بود که باعث شد مدل جدید از نظر ویژگی های خود در برابر رقبای توسعه یافته آن زمان - MAZ-500 و ZIL-133 شکست بخورد. نسبت ظرفیت بار دستگاه بهوزن خود کمتر از MAZ و ZIL بود. طول سکوی بار ناکافی بود، در حالی که ارتفاع بارگیری بیش از حد آن 1 متر و 60 سانتی متر بود. قرار گرفتن آن در بار کامل و همچنین در هنگام حمل و نقل کالاهایی که از بدنه خارج می شوند (طولانی) منجر به آویزان شدن جزئی چرخ های جلو شد که به طور قابل توجهی کنترل کامیون را کاهش داد. علاوه بر این، یک موتور بنزینی روی Ural-377 نصب شد. این در حالی است که دیگر تولیدکنندگان کامیون در کشور به دنبال نصب پیشرانه‌های دیزلی مقرون‌به‌صرفه‌تر و کاربردی‌تر در مدل‌های خود بودند.

در تلاش برای اصلاح این وضعیت، کارگران کارخانه توسعه ای به نام "Ural-377M" را آغاز کردند، که در آن سعی کردند همه این کاستی ها را برطرف کنند، اما هیچ چیز خوبی از آن حاصل نشد. اصلاح "اورال" روی دو ماشین آزمایشی که به تولید انبوه نرسیدند متوقف شد و متوقف شد.

اما علیرغم اینکه کامیون آفرود جدید کاملاً موفق نبود، کارخانه خودروسازی 71 هزار وسیله نقلیه در تغییرات مختلف تولید کرد:

• "Ural-377N". با مدل پایه با لاستیک های پهن متفاوت بود.
• "Ural-377K". این مدل به طور ویژه برای عملکرد در مناطق کم دمای کشور طراحی شده است.
• "Ural-377S" و اصلاح SN - تراکتورهای کامیون برای نیمه تریلرها با وزن مجاز 18.5 تن.

علاوه بر این، 377 نه تنها در زندگی غیرنظامی، بلکه در نیروهای مسلح نیز کاربرد خود را پیدا کرده است. به طور گسترده ای هم به عنوان تراکتور و هم به عنوان شاسی برای نصب تجهیزات ویژه استفاده می شد.