KrAZ-219: تاریخچه، مشخصات، ویژگی ها

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:13

Kremenchug Automobile Plant یک سازنده اوکراینی کامیون ها و قطعات برای آنها است که در سال 1958 تأسیس شد. در ادامه این مقاله، یکی از اولین مدل های آن - KrAZ-219 را بررسی خواهیم کرد: مشخصات، تاریخچه، ویژگی ها.

تاریخ

این خودرو در کارخانه خودروسازی یاروسلاول برای جایگزینی YaAZ-210 ساخته شد، جایی که از سال 1957 تا 1959 با نام YaAZ-219 تولید شد. روی همان شاسی، آنها یک تراکتور کامیون تحت شاخص 221 و یک کامیون کمپرسی - 222 ایجاد کردند. سپس تولید به کرمنچوگ منتقل شد، در نتیجه ماشین نام تجاری خود را تغییر داد، اما این شاخص را حفظ کرد. علاوه بر این، آنها اولین کسانی بودند که در تولید کامیون کمپرسی تسلط یافتند. در سال 1963، KrAZ-219 با نسخه مدرن 219B جایگزین شد که تا سال 1965 تولید می شد. سپس با KrAZ-257 جایگزین شد.

ویژگی ها

این وسیله نقلیه یک کامیون جاده ای سنگین شوروی است.

دارای ساختار قاب سه محوره است. فاصله بین دو محور 5.05 + 1.4 متر، مسیر جلو 1.95 متر، مسیر عقب 1.92 متر است. نسخه های 221 و 222 دارای پایه کوتاه شده به 4.08 + 1.4 متر در مقایسه با KrAZ-219 بودند. عکس های ارسال شده در مقاله،تفاوت بین آنها را نشان دهید.

این خودرو مجهز به دو مخزن سوخت 225 لیتری است.

در طول ارتقاء سال 1963، قاب بهبود یافت و سیستم الکتریکی 12 ولت با یک 24 ولت جایگزین شد.

کابین و بدنه

کابین ماشین چوبی با آستر فلزی است. یک راننده و دو مسافر را در خود جای می دهد.

KrAZ-219 دارای یک پلت فرم چوبی با کناره های تاشو و عقب است. ابعاد آن 5.77 متر طول، 2.45 متر عرض، 0.825 متر ارتفاع است. ارتفاع بارگیری 1.52 متر است.

ابعاد کلی وسیله نقلیه 9.66 متر طول، 2.65 متر عرض، 2.62 متر ارتفاع است. وزن ناخالص 11.3 تن وزن ناخالص 23.51 تن است. در حالت حاشیه، محور جلو دارای بار 4.3 تن، محور عقب 4 تن و با بار کامل - به ترتیب 4.67 تن و 18.86 تن است.

موتور

KrAZ-219 به یک واحد قدرت YaAZ-206A مجهز شد. این یک موتور دیزلی شش سیلندر خطی دو زمانه با حجم 6.97 لیتر است. قدرت آن 165 اسب بخار است. با. در 2000 دور در دقیقه، گشتاور - 691 نیوتن متر در 1200-1400 دور در دقیقه

اصلاح به روز شده همان موتور ارتقا یافته YaAZ-206D را دریافت کرد. بهره وری به 180 لیتر افزایش یافته است. با. و 706 نیوتن متر.

منابع انرژی جایگزین نیز وجود داشت. بیایید ببینیم KrAZ-219 چه چیزی می تواند سوار شود.

یک ماشین واگن برقی دیزلی آزمایشی به نام DTU-10 وجود داشت. ایجاد شده در UkrNIIproektدر سال 1961، این خودرو دو موتور الکتریکی کششی اضافی 172 کیلووات دریافت کرد. برای تامین انرژی آنها، ماشین با میله های جمع کننده جریان مانند یک ترولی بوس به شبکه تماس بالای سر متصل شد. ظرفیت حمل آن 10 تن بود.

قابل توجه است که یکی از نوآوری ها در زمینه حمل و نقل بار، جاده برقی کامیون ها است که در سال 2016 در سوئد ایجاد شد. یک طرح حمل و نقل مشابه بیش از 55 سال پیش توسط طراحان اوکراینی آزمایش شد: DT-10 تا پایان دهه 60. در طولانی‌ترین مسیر ترولی‌بوس جهان به طول 84 کیلومتر سیمفروپل - یالتا کار کرد. با این حال، بعداً این خودرو به یک کامیون معمولی تبدیل شد، زیرا به دلیل سرعت کم آن در حمل و نقل مسافر در بزرگراه اختلال ایجاد می کرد و این ایده برای استفاده انبوه توسعه نیافته بود.

علاوه بر این باید توجه داشت که در حال حاضر از روغن کلزا به عنوان ماده اولیه برای تولید بیودیزل استفاده می شود. علاوه بر این، توضیحاتی در مورد استفاده از سوخت خانگی بر اساس آن با افزودن متانول و حتی روغن نباتی فقط استفاده شده در موتورهای دیزلی تراکتورهای MTZ و KhTZ وجود دارد. بنابراین، حداقل از نظر تئوری، امکان استفاده از KrAZ-219 بر روی روغن کلزا وجود داشت.

انتقال

این خودرو مجهز به گیربکس 5 سرعته دستی است. کلاچ تک دیسکی خشک با سروو فنری.

درایو - دو محور عقب. پرونده انتقال - دو مرحله ای.

شاسی

تعلیق جلو در دوفنرهای برگی طولی نیمه بیضوی با کمک فنرهای هیدرولیک دو کاره، عقب از نوع متعادل کننده نیز روی دو فنر لنگه طولی نیمه بیضوی است.

فاصله از زمین در هر دو محور 290 میلی متر است.

مکانیسم فرمان دارای طراحی "کرمی" و "بخشی" است. مجهز به تقویت کننده پنوماتیک.

ترمزهای کفشی با عملکرد پنوماتیک. علاوه بر این، یک ترمز دستی با یک درایو مکانیکی، همچنین یک ترمز کفشی، برای گیربکس وجود دارد.

لاستیک - پنوماتیک، لوله، سایز 12.00-20 (320-508).

از سال 1960 تا 1962، ملخ های ترکیبی، شامل دو جفت چرخ راهنمای کوچک برای سفرهای ریلی توسعه یافتند.

عملکرد

ظرفیت حمل خودرو 11.3 تن، شعاع گردش در امتداد مسیر چرخ بیرونی جلو 12.5 متر و حداکثر سرعت 55 کیلومتر در ساعت است. مصرف سوخت در 35-40 کیلومتر در ساعت 55 لیتر در هر 100 کیلومتر است.

برنامه

KrAZ-219 عمدتاً برای حمل و نقل محموله های بزرگ و غیرقابل تقسیم استفاده می شد. علاوه بر این، به یکی از اصلی ترین خودروهای سنگین ارتش تبدیل شد. برای مثال، موشک‌های بالستیک R-5 بر روی چنین وسایل نقلیه‌ای حمل می‌شد و با استفاده از نمونه‌های مجهز به جرثقیل، لوله‌ها و غیره نصب می‌شدند.

اصلاحات

تجهیزات مختلفی روی شاسی KrAZ-219 نصب شد. به عنوان مثال، حمل و نقل فوق الذکر در سایت های پرتاب تجهیزات راکت سنگینبا جرثقیل انجام شد از سال 1959، این یک K-104 10 تنی دیزل برقی کارخانه اودسا بود که پس از قیام ژانویه نامگذاری شد. به زودی با K-162M 16 تنی کارخانه جرثقیل کامیشین جایگزین شد. همچنین یک تغییر غیرنظامی از K-162، و همچنین یک نسخه برای شرایط سرد K-162S وجود داشت.

علاوه بر این، یک نصب کننده موشک بالستیک R-12U در معدن روی یک نیمه تریلر که یک KrAZ-221 را یدک می کشید، استفاده شد.

TZ-16 (TZ-16-221 یا TZ-16000) که در بالا ذکر شد توسط کارخانه مهندسی سنگین Zhdanovsky تولید شده است. این شامل یک مخزن بیضوی قاب فولادی است که به دو محفظه برای 7500 و 8500 لیتر تقسیم شده است، یک موتور مستقل GAZ M-20، یک جعبه دنده، دو پمپ گریز از مرکز STsL-20-24، مجموعه ای از تجهیزات تکنولوژیکی (خطوط، متر، فیلترها، اتصالات). ، کنترل و گیج، آستین و غیره)، کابین کنترل عقب. همه اینها روی یک نیمه تریلر دو محوره 19.5 تنی MAZ-5204 نصب شده بود. طول کل قطار جاده ای 15 متر، وزن - 33.4 تن است.

ТЗ-22 تولید شده توسط کارخانه ماشین سازی چلیابینسک (بعدها شرکت ماشین سازی سنگین Zhdanov) طراحی مشابهی دارد، اما ظرفیت بزرگتر 6000 لیتر دارد. علاوه بر این، بر روی یک نیمه تریلر 19.5 تنی دو محوره ChMZAP-5204M نصب شد.

در ابتدا، TZ-16 توسط سلف KrAZ-221 - YaAZ-210D یدک کش شد. پس از آن، هر دو نفتکش به KrAZ-258 منتقل شدند.

واحدی برای فرودگاه ها بر اساس این خودرو ساخته شده است: یک جاروبرقی برای از بین بردن گرد و غبار ازباند فرودگاه.

در اوایل دهه 60. شروع به نصب یک ایستگاه تولید اکسیژن خودرو بر روی شاسی KrAZ-219P کرد. AKDS در یک بدنه فلزی یکپارچه مهر و موم شده ساخته شده توسط صندوق پستی 4111 (از این پس MZSA) قرار دارد.

در نهایت، بر روی شاسی KrAZ-219، اولین واحد در اتحاد جماهیر شوروی برای توسعه و کار چاه های A-40، که بر اساس بالابر آلمانی SALZCITTER ایجاد شده بود، نصب شد. چنین ماشینی در سال 1959 ظاهر شد