LAZ-695: مشخصات و عکس‌ها. ترکیب کارخانه اتوبوس Lviv

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:00

کارخانه اتوبوس Lviv (LAZ) در مه 1945 تأسیس شد. ده سال است که این شرکت جرثقیل های کامیون و تریلر خودرو تولید می کند. سپس ظرفیت تولید کارخانه افزایش یافت. در سال 1956 ، اولین اتوبوس با نام تجاری LAZ-695 از خط مونتاژ خارج شد که عکسی از آن در صفحه ارائه شده است. این مدل در صدر لیست طولانی مدل ها برای نسخه های بعدی قرار گرفت. هر اصلاح جدید پارامترهای فنی را بهبود می بخشد و نسبت به قبلی راحت تر می شود.

Magirus و Mercedes

Magirus آلمانی خریداری شده در خارج از کشور به عنوان نمونه اولیه برای ساخت LAZ-695 استفاده شد. این خودرو در سراسر سال 1955 مورد مطالعه قرار گرفت، طراحی از نقطه نظر کاربرد تکنولوژیکی برای مونتاژ نوار نقاله در شرایط توانایی های محدود Avtoprom شوروی در نظر گرفته شد. در فرآیند آماده سازی اتوبوس LAZ-695 برای تولید سریال، نمای بیرونی و تمام داده های خارجی از Magirus و شاسی، شاسی و نیروگاه با گیربکس از اتوبوس آلمانی مرسدس بنز 321 گرفته شد.خودروهای آلمانی هزینه کمی برای دولت شوروی دارند، زیرا در غرب تجهیزات خودرو زودتر از موعد حذف شده و با یک دستگاه جدید جایگزین می شود. "Magirus"، "Neoplan" و "Mercedes-Benz" با یک سوم قیمت خریداری شدند و در عین حال همه اتوبوس ها در وضعیت عالی بودند.

شروع تولید

اتوبوس LAZ-695 که مشخصات فنی آن کاملاً قابل اعتماد شناخته شد، به مدت دو سال از سال 1956 تا 1958 تولید شد. در ابتدا، این خودرو در مسیرهای شهری استفاده می شد، اما به زودی مشخص شد که فضای داخلی آن الزامات ترافیک فشرده مسافران را برآورده نمی کند، فضای داخلی ناخوشایند و تنگ بود. اتوبوس LAZ-695 شروع به حرکت در مسیرهای حومه شهر کرد و این بار خود را به عنوان یک حامل راحت و سریع تثبیت کرد. اطلاعات فنی آن به طور کامل وظایف عملیات را برآورده می کند. علاوه بر این ، گروه های توریستی اتوبوس را با لذت اجاره کردند ، ماشین به آرامی حرکت کرد ، موتور ZIL-124 تقریباً بی صدا کار کرد. بعداً، LAZ-695، که مشخصات فنی آن نیازی به بهبود نداشت، به مرکز آموزش فضانوردان در بایکونور خدمت کرد.

شرایط فنی اتوبوس تا حدودی مشخص بود. فضانوردان مجبور شدند از یک ماژول به ماژول دیگر حرکت کنند، پس از یک برنامه آموزشی قبل از پرواز، کابین تا نیمه خالی از صندلی های معمولی بود و به جای آنها صندلی هایی از نوع هواپیما قرار داشت که می توانستید روی آنها دراز بکشید.

علاوه بر این، فضای داخلی اتوبوس به راحتی برای نیازهای آمبولانس تغییر یافت. دستگاه هایی برای نظارت بر وضعیت عمومی در آن نصب شده بوداز بدن انسان: الکتروکاردیوگراف، مانیتور فشار خون، تجهیزات آزمایش خون ساده و موارد دیگر. چنین وسایل نقلیه ای توسط یک تیم پزشکی متشکل از سه نفر (شبیه به یک ماشین معمولی شهری) خدمات رسانی می شود.

دوره شوروی

کارخانه اتوبوس Lviv تا سال 2006 به تولید مدل در تغییرات مختلف ادامه داد. خودرو به طور مداوم بهبود می یافت و تقاضا برای آن در سطح نسبتاً بالایی حفظ می شد. قیمت اتوبوس در زمان شوروی ثابت بود و این برای مصرف کنندگان مناسب بود. تا سال 1991، به اصطلاح سفارشات توزیع در اتحاد جماهیر شوروی توزیع می شد که بر اساس آن وسایل نقلیه، از جمله اتوبوس، به صورت متمرکز توزیع می شدند. پرداخت تجهیزات با حواله بانکی و عملیات، نگهداری و تعمیرات بعدی با هزینه شرکت خودرو انجام شد.

اقتصاد برنامه ریزی شده اتحاد جماهیر شوروی توسعه مرحله ای صنعت خودروسازی را در نظر گرفت و اتوبوس های شهری در آن زمان از نظر تقاضا در اقتصاد ملی اولین لیست را داشتند. امیدهای خاصی نیز به مدل های Lviv بسته شد. با این حال ، خودرویی با گیربکس پنج سرعته و ردیف صندلی های جامد در حالت پویا ترافیک خیابان قرار نمی گیرد. اتوبوس‌های شهری به کابینی مجهز و نیروگاهی نیاز داشتند که برای ترمز و توقف مکرر مناسب باشد. یک موتور معمولی تمایل به گرم شدن بیش از حد دارد. ارتفاع مدل تولید شده نیز به طور کامل با استانداردهای ترافیکی شهر مطابقت نداشت.

تلاش‌های بازسازی

اتوبوس های جدید از خط مونتاژ خارج می شوندکارخانه Lvov، پارامترهای مدل پایه را تکرار کرد و تغییرات اساسی در طراحی غیرممکن بود. دفتر طراحی LAZ چندین تلاش برای تغییر فضای داخلی انجام داد، اما معلوم شد که ایجاد یک ماشین از ابتدا آسان تر از تغییر مشخصات فنی یک مدل موجود است. بنابراین، تمام اتوبوس های جدید تولید شده در Lviv عمدتا برای خدمات رسانی به خطوط حومه فرستاده شدند. و واگن برقی‌هایی که از سال 1963 در کارخانه خودروسازی Lviv (بر اساس بدنه اتوبوس) تولید می‌شدند، در مسیرهای شهری حرکت می‌کردند.

اولین تغییرات

در دسامبر 1957، اتوبوس LAZ-695B، نسخه ارتقا یافته مدل قبلی، به تولید رسید. اول از همه، یک درایو پنوماتیک به جای درایو مکانیکی (برای باز کردن درها) روی دستگاه نصب شد. ورودی های هوای جانبی برای خنک کردن موتور عقب لغو شد. ورودی هوای مرکزی به شکل زنگ در پشت بام قرار گرفت. بنابراین، راندمان خنک کننده افزایش یافته و گرد و غبار وارد شده به محفظه موتور بسیار کمتر شده است. این تغییرات بر نمای بیرونی جلو نیز تأثیر گذاشته است، فضای بین چراغ های جلو مدرن تر شده است. در کابین، پارتیشن کابین راننده بهبود یافت، تا سقف بلند شد، دری برای دسترسی به کابین ظاهر شد. تولید سریالی این مدل تا سال 1964 ادامه داشت. در مجموع 16718 خودرو تولید شد.

همزمان با انتشار اصلاحیه 695B، توسعه مدل 695E با موتور هشت سیلندر جدید ZIL-130 در حال انجام بود. چندین ماشین آزمایشی در آن مونتاژ شدندبا این حال، در سال 1961، این اتوبوس در سال 1963 وارد سری شد، در حالی که تنها 394 نسخه از آن تولید شد. از آوریل 1964، نوار نقاله با ظرفیت کامل شروع به کار کرد و تا پایان سال 1969، 38415 اتوبوس 695E مونتاژ شد که از این تعداد 1346 دستگاه صادر شد.

تغییرات خارجی در نسخه 695E قوس چرخ را لمس کرد که شکلی گرد به دست آورد. از اتوبوس ZIL-158، توپی های محورهای جلو و عقب به همراه درام ترمز قرض گرفته شد. در مدل 695E برای اولین بار از الکتروپنوماتیک برای کنترل درب ها استفاده شد. بر اساس نسخه 695E، اتوبوس LAZ "Tourist" تولید شد. این ماشین برای سفرهای طولانی عالی بود.

آزمایشات در مورد معرفی گیربکس اتوماتیک

در سال 1963، کارخانه LAZ اصلاح دیگری را منتشر کرد - 695Ж. این کار با همکاری نزدیک با ایالات متحده، یعنی با مرکز تحقیقات گیربکس های اتوماتیک انجام شد. در همان سال تولید اتوبوس های با گیربکس اتوماتیک راه اندازی شد. با این حال، طی دو سال آینده، تنها 40 دستگاه از این نوع LAZ-695 مونتاژ شد و پس از آن تولید مدل آزمایشی متوقف شد.

توسعه گیربکس اتوماتیک بعداً برای اتوبوس‌های شهری با نام تجاری LiAZ که در شهر Likino-Dulyovo، منطقه مسکو تولید می‌شد، مفید بود.

مدرن سازی مدل های موجود

ایجاد اصلاحات جدید اتوبوس های کارخانه خودروسازی Lviv ادامه یافت و در سال 1969 LAZ-695M از خط مونتاژ خارج شد. این خودرو با مدل های قبلی با پنجره های شکل و سبک مدرن متفاوت بود. شیشه ها بدون واسطه در دهانه پنجره تعبیه شده بودندفریم های آلومینیومی ورودی هوای مارک دار روی سقف لغو شد، در عوض، شکاف های عمودی در دو طرف محفظه موتور ظاهر شد. از سال 1973، رینگ های سبک وزن مدرن بر روی اتوبوس نصب شده است. تغییرات روی سیستم اگزوز تأثیر گذاشت - دو صدا خفه کن در یک ترکیب شدند. بدنه اتوبوس 100 میلی‌متر کوتاه‌تر شده و وزن آن افزایش یافته است.

تولید سریال LAZ-695M به مدت هفت سال ادامه یافت و در این مدت بیش از 52 هزار اتوبوس تولید شد که 164 دستگاه آن صادر شد.

"پدرسالار" در خانواده LAZ با سی سال تجربه

اصلاح بعدی مدل پایه اتوبوسی با شاخص 695H بود که دارای شیشه‌های جلوی عریض و نمای بالایی، درهای جلو و عقب کاملاً یکپارچه، و همچنین صفحه ابزار جدید با سرعت‌سنج و گیج‌های فشرده‌تر بود.. نمونه های اولیه در سال 1969 ارائه شد، اما این مدل تنها در سال 1976 به تولید انبوه رسید. این اتوبوس به مدت سی سال تا سال 2006 تولید شد.

نسخه های بعدی 695H در مجموعه ای از تجهیزات روشنایی، چراغ های جلو، چراغ های راهنما، چراغ های ترمز و سایر دستگاه های روشنایی با نسخه های قبلی تفاوت دارند. این مدل مجهز به یک دریچه بزرگ در جلوی بدنه بود؛ در مورد بسیج نظامی، قرار بود از اتوبوس ها به عنوان آمبولانس استفاده شود. به موازات نسخه 695H، تعداد کمی اتوبوس 695P تولید شد که دارای راحتی بیشتر، صندلی‌های نرم‌تر و درهای دوبل بی‌صدا بود.

نسخه گازی

در سال 1985، کارخانه اتوبوس Lviv اصلاحاتی از LAZ-695NG را تولید کرد که با گاز طبیعی کار می کرد. سیلندرهای فلزی که می توانند فشارهای تا 200 اتمسفر را تحمل کنند به صورت پشت سر هم روی سقف، در عقب قرار گرفتند. گاز وارد کاهنده می شود که فشار را کاهش می دهد، سپس با هوا مخلوط می شود و به عنوان مخلوط به داخل موتور مکیده می شود. اتوبوس های تحت نماد 695NG در دهه 90 با وقوع بحران سوخت در قلمرو اتحاد جماهیر شوروی سابق محبوبیت پیدا کردند. کارخانه LAZ نیز از کمبود سوخت رنج می برد. در کل اوکراین نیز کمبود سوخت احساس می‌کند، بنابراین بسیاری از شرکت‌های حمل‌ونقل در این کشور اتوبوس‌های خود را به گاز تبدیل کردند که بسیار ارزان‌تر از بنزین بود.

LAZ و چرنوبیل

در بهار سال 1986، پس از حادثه در نیروگاه هسته ای چرنوبیل، در مغازه های کارخانه خودروسازی Lviv، یک اتوبوس ویژه LAZ-692 فوراً در تعداد ده ها نسخه ایجاد شد. این خودرو برای تخلیه مردم از منطقه عفونت و تحویل متخصصان به آنجا استفاده شد. اتوبوس با ورقه های سربی در سراسر محیط محافظت می شد، دو سوم پنجره ها نیز با سرب پوشیده شده بود. دریچه های مخصوصی در سقف برای دسترسی به هوای تصفیه شده ساخته شد. متعاقباً تمام ماشین‌هایی که در انحلال حادثه در نیروگاه هسته‌ای شرکت داشتند، دفع شدند، زیرا به دلیل آلودگی تشعشعات برای کار در شرایط عادی مناسب نبودند.

موتورهای دیزل

در سال 1993، در کارخانه خودروسازی Lviv، به عنوان یک آزمایش، آنها سعی کردند یک موتور دیزل D-6112 را از یک موتور کاترپیلار اشباع شده با انرژی روی اتوبوس LAZ-695 نصب کنند.تراکتور T-150. نتایج به طور کلی خوب بود، اما SMD-2307 (کارخانه خارکف "چکش و داسی") به عنوان موتور دیزل مناسب تر شناخته شد. با این وجود، آزمایش ها ادامه یافت و در سال 1995 اتوبوس LAZ-695D مجهز به موتور دیزلی D-245 کارخانه موتور مینسک به تولید انبوه رسید.

کارخانه Dneprovsk

یک سال بعد، پروژه به طور اساسی بازطراحی شد و در نتیجه نسخه 695D11 ظاهر شد که "تانیا" نام داشت.

این اصلاح تا سال 2002 در دسته های کوچک تولید شد و از سال 2003، مونتاژ اتوبوس ها به کارخانه ای در Dneprodzerzhinsk منتقل شد. امکان ایجاد فوری تولید در مکان جدید وجود نداشت، زیرا فرآیندهای تکنولوژیکی در این دو مرکز تخصصی، در نگاه اول، به طور قابل توجهی متفاوت بود. بدنه های بزرگ اتوبوس های LAZ همیشه در چارچوب واحدهای جوش Dneprovets قرار نمی گرفتند و این مشکلات خاصی را ایجاد کرد. حتی در هزینه اتوبوس های LAZ که در Dneprodzerzhinsk مونتاژ می شدند مقداری افزایش یافت، اگرچه کیفیت ساخت در بیشتر موارد بی عیب و نقص بود. در نتیجه تعادل قیمت و کیفیت به هم خورد و تولید خودرو شروع به رشد کرد.

جستجوی راه حل جهانی

دفتر طراحی کارخانه خودروسازی Lvov به دنبال گزینه هایی برای پیشرفت های جدید بود. در کل دوره تولید در کارخانه اتوبوس Lviv، چندین تلاش برای ایجاد LAZهای جهانی انجام شد که هم در شهر و هم در مسیرهای بین المللی قابل استفاده باشند. با این حال، ویژگی های حمل و نقل مسافر این اجازه را نمی داد. در دوردست هادر پروازها، افراد به راحتی و فضای آرامش بخش خاص در کابین اتوبوس نیاز دارند. در مسیرهای شهری ورود و خروج مسافران روزانه چند صد نفر از خودرو بازدید می کنند. بنابراین، امکان نزدیک‌تر کردن دو حالت عملکرد متضاد به یکدیگر وجود نداشت و کارخانه به ایجاد چندین تغییر به طور همزمان ادامه داد.

LAZ امروز

در حال حاضر، در جاده های اتحاد جماهیر شوروی سابق، می توانید اتوبوس های کارخانه Lvov را با تقریباً تمام تغییرات پیدا کنید. یک پایه تعمیر خوب در کل دوره تولید، از سال 1955، باعث شد بسیاری از خودروها در شرایط خوبی نگهداری شوند. برخی از مدل های LAZ منسوخ شده اند و به عنوان وسایل نقلیه کمکی در صنایع مختلف استفاده می شوند.

بسیاری از بدنه‌های برچیده شده بدون مالک هستند - با موتورهای برداشته شده و وسایل فرسوده. اینها هزینه های صنعت خودروسازی دوره شوروی است، زمانی که اتوبوس ها در ناوگان خودرو از کار افتاده بودند و هیچ کس به سرنوشت بعدی آنها علاقه نداشت. اقتصاد بازار قوانین خود را دیکته می کند، خودروهای از کار افتاده به طور فزاینده ای به دست مالکان خصوصی می افتند و زندگی دومی پیدا می کنند. و از آنجایی که منبع تجهیزات خودرو تولید شده در اتحاد جماهیر شوروی بسیار طولانی بود، این "عمر دوم" نیز می تواند طولانی باشد.

کارخانه اتوبوس Lviv امروز روزهای سختی را سپری می کند، نوار نقاله اصلی در سال 2013 متوقف شد، بسیاری از شرکت های تابعه و شرکت های مرتبط در حال گذراندن مراحل ورشکستگی هستند. وجود CJSC LAZ به نتایج بستگی دارد. دیدگاه ها درحل موفقیت آمیز یک موقعیت دشوار کاملاً بدبینانه است. برای احیای موفقیت آمیز شرکت ها، ثبات وضعیت سیاسی در اوکراین اهمیت زیادی دارد، اما این ثبات نیست.