تراکتور MAZ-7904: توضیحات و مشخصات

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:00

تاریخ تقریباً هر شرکتی نشان می دهد که همه نمونه های اولیه قرار نیست سریال شوند.

تراکتورهای چرخدار و ناوهای موشکی که در سال 1983 در کارخانه خودروسازی مینسک تولید شدند، به دلیل قدرت و اندازه سنگین خود همواره مورد تحسین همگان بوده اند. با این وجود، پارامترها از پارامترهای موجود در سیستم موشکی توپول بزرگتر هستند (پایه آن MAZ-7912 و 7917 با هفت محور بود)، با آنالوگ های MAZ-7904 تفاوت دارد.

غول افسانه ای

تنها تعداد کمی از طراحان و ارتش از وجود این شاسی بلندهای ویژه در دوران شوروی آگاه بودند. افول دوره حکومت شوروی، که در دهه 80 سقوط کرد، در تاریخ جهان با این واقعیت مشخص شده است که مدل های جدیدی از اتومبیل های غول پیکر در قلمرو یک دفتر طراحی ویژه MAZ ایجاد شد. منحصر به فرد بودن آنها نه تنها در قلمرو اتحاد جماهیر شوروی، بلکه در سراسر جهان تأیید شد.

تنها پس از فروپاشی کشور اطلاعاتی در مورد این ماشین های فوق سری غول پیکر منتشر شد. از جمله غول های متاخر شوروی MAZ-7904 با شش محور است. طراحی این دستگاه در اواخر دهه 70 انجام شد.

تاثیر رویارویی کشورها در ایجادغول

آغاز دهه 80 با این واقعیت مشخص شد که در رویارویی اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده آمریکا در طول جنگ سرد، به بالاترین نقطه گرما رسید. پیش از این، شدت روابط مشابهی در بحبوحه بحران کارائیب ظاهر شد. دو ابرقدرت قدرت هسته ای خود را به وضوح به یکدیگر نشان دادند. در نتیجه بهمن ماه 1359 دوره صدور حکم وزیر، رئیس صنعت خودرو اتحادیه شد. طبق این دستور، کارخانه خودروسازی مینسک موظف شد یک حمل و نقل ویژه چرخدار - MAZ-7904 را توسعه دهد. مشخصات فنی بالاترین سطح باید این غول را نشان می داد. علاوه بر این، آنها باید با ظرفیت حمل به خصوص قابل توجهی همراه می شدند. سامانه موشکی تسلینا به چنین ظرفیتی برای حمل و نقل و پرتابگر خودمختار نیاز داشت. پروژه MAZ-7904 "Tselina"، به هر حال، کاملا راضی است.

مدیر پروژه

ماشین طراحی شده با این شاخص با راهنمایی B. Shaposhnik که در آن زمان میانسال (80 ساله) بود ساخته شد. او همچنین مدیر پروژه ایجاد اولین غول‌های معدنی شوروی MAZ-525 و MAZ-530، و همچنین تمام تراکتورهای نظامی MAZ و شاسی‌های چند محوره برای بسیاری از مجتمع‌هایی مانند Elbrus، Topol و Pioneer بود. در همان زمان، در این موقعیت خاص، شاپوشنیکف با کار دشواری روبرو شد. این به دلیل این واقعیت است که کانتینر حمل و نقل و پرتاب،تجهیزات پرتاب و یک موشک برای مجموعه Tselina دارای وزن کل 220 تن است. خود مدل MAZ-7904 باید 140 تن وزن داشته باشد. فرض بر این بود که وزن شاسی حمل و نقل و موشک های جدید در محدوده 360 تن باشد. پروژه MAZ-7904 خودرویی با وزن و ابعاد باورنکردنی بود که توسعه آن مستلزم تلاش زیادی بود.

تحولات حالت

در فوریه 1981، کارخانه خودروسازی مینسک یک جلسه بین بخشی را با شرکت: ترتیب داد.

• وزرای مسئول صنایع خودروسازی، دفاع و برق؛
• فرمانده نیروهای موشکی راهبردی؛
• معاون تسلیحات وزیر دفاع؛
• طراح ارشد واحدهای تجهیزات زمینی سامانه های موشکی OKB-1 کارخانه Barrikady؛
• طراح ارشد MIT و سامانه موشکی Tselina؛
• سایر طراحان و رؤسای رده بالا.

البته در مورد پروژه Tselina و شاسی حمل و نقل در حال توسعه برای آن که نام MAZ 7904 را دارد، بحث شد. یکی از بزرگترین خودروهای جهان برای ایجاد آن نیاز داشت که شاپوشنیک باید:

• مراجعه به پیچیدگی وظایف؛
• تقاضای افزایش کارکنان طراحان در دفتر (تقریباً 100 نفر)؛
• فضای زندگی برای آنها اختصاص دهید.

برآوردن تعدادی از الزامات

تمام خواسته های او جدی گرفته شد و به سرعت محقق شد. وزیردر صنعت خودرو، V. Polyakov بودجه ای را برای صندوق دستمزد اضافی برای این متخصصان اختصاص داد و وزارت دفاع اتحادیه تمام املاک و مستغلات لازم برای اسکان مجدد آنها را پرداخت کرد. علاوه بر این، پولیاکوف شروع به تجهیز ساختمانی کرد که دفتر شاپوشنیک در آن قرار داشت با یک آسانسور. این به طراحان مسن این امکان را داد تا بتوانند به طبقه سوم خود بروند. دفتر طراح اصلی نیز با تعمیرات دگرگون شد.

جزئیات طراحی

اگرچه سوپرتراکتور MAZ-7904 وزن زیادی داشت و در نتیجه مشکلات جدیدی را برانگیخت، ژوئن 1983 با تکمیل کار بر روی اولین آن مشخص شد و بعدها مشخص شد که همزمان با آخرین مدل این حمل و نقل غول با دو کابین ابعاد فوق العاده ای داشت. به عنوان ماده ای برای کابین ها، متخصصان کارخانه Osipovichi تصمیم گرفتند از فایبرگلاس استفاده کنند. بنابراین، کاهش وزن آنها ممکن شد. طول تراکتور به 32.2 متر رسید. عرض آن 6.8 متر بود. ارتفاع (زمین - سقف کابین های موازی) 3.45 متر بود. به عنوان اساس ، این غول یک قاب پشتیبانی جوش داده شده قدرتمند داشت. یک جفت گیربکس 4 سرعته هیدرومکانیکی (دارای دو دنده عقب) روی آن نصب شده بود. تامین چرخ های MAZ-7904 اتحاد جماهیر شوروی توسط یک سازنده معروف ژاپنی - بریجستون ارائه شد. این معامله به گونه ای رسمی شد که گویی اتحاد جماهیر شوروی در حال خرید چرخ برای تکمیل سه کامیون کمپرسی معدن است. در آن زمان صنعت داخلی فرصت نداشت،وسایل، تجهیزات و فناوری های لازم برای تولید لاستیک هایی که برای تحمل چنین بارهایی طراحی می شوند. کل این سازه توسط 12 چرخ بزرگ (قطر آنها بیش از 3 متر) نگه داشته شد. MAZ-7904 به عنوان یک شاسی تمام زمینی ایجاد شد، در ارتباط با این، ویژگی متمایز آن تمام چرخ محرک بود (فرمول چرخ 12x12) و فاصله از زمین تقریبا نیم متر بود. برای اجرای تمام چرخ محرک، از روش آنبرد (با استفاده از دو انتقال هیدرومکانیکی هماهنگ) استفاده شد. هر دو یک جفت محور جلو و یک جفت محور عقب نوار نقاله قابل هدایت بودند. این تضمینی بود که شعاع چرخش به 50 متر محدود شود. دو موتور نیز آن را از تعداد آنالوگ ها متمایز کردند. اولین - یک موتور دیزلی 12 سیلندر دریایی V شکل M-350 (که توسط نرم افزار Leningrad Zvezda تولید شد) - ظرفیت 1500 اسب بخار داشت. با سوپرشارژ توربین گاز تکمیل شد. به لطف او، خود دستگاه به حرکت درآمد. با توجه به دوم - یک دیزل V8 YaMZ-328 با قدرت 330 اسب بخار - تولید انرژی برای سیستم های کمکی این غول فراهم شد. با یک توربوشارژر تکمیل شد که برای درایو استفاده شد:

• پمپ های فرمان هیدرولیک؛
• ژنراتورها;
• هواداران؛
• کمپرسورهای فشار قوی و کم.

بالاترین سطح رازداری

تست کارخانه مخفی و راه اندازی این واحد منحصراً در تاریکی رخ داد. در عین حال، این اقدامات با ارتش هماهنگ شد. تحت کنترل آنهازمان نفوذ تعیین شده بود. برای این کار، حریم هوایی بلاروس شوروی نباید توسط ماهواره های جاسوسی غربی اشغال می شد. پس از اینکه ماشین 547 کیلومتر در اطراف مینسک چرخید، برچیده شد، بر روی یک سکوی 12 محوری ویژه بارگیری شد و به قلمرو قزاقستان (به کیهان شهر بایکونور به همین نام) فرستاده شد.

دلایل ارتباط این غول با قزاقستان

دلایل مختلفی برای این تصمیم وجود داشت. اگر نشت اطلاعاتی وجود داشته باشد که یک توسعه طبقه بندی شده را روشن کند، نسخه توضیحی برای ایجاد آن، حمل و نقل یک بلوک تقسیم ناپذیر با اندازه بزرگ (یا چندین بلوک غیرقابل تقسیم) از موشک های فضایی (به عنوان مثال، موشک های Energia) خواهد بود. دلیل دوم را ماهیت هدف واقعی این دستگاه مشخص کرد و قزاقستان ارتباط مستقیمی با آن داشت. ارتش به دنبال ایجاد شرایطی بود تا گروهی متشکل از 10 غول از این دست به طور مداوم در یک مسیر بسته چند کیلومتری در وسط استپ های قزاقستان بدود. هر کدام از این ده شاسی بلند به اصطلاح «خانه» داشتند. شبیه آشیانه بود. به عنوان بخشی از یکی از آنها (یا شاید چندین) برنامه ریزی شده بود که آشیانه را به یک پرتابگر با موشک مجهز کند. در همان زمان، از نظر تئوری فرض بر این بود که تشخیص اینکه این تاسیسات در کدام یک یا در کدام آشیانه قرار دارد، برای دشمن کار غیرممکنی است. این ایده را در آن زمان نمی توان جدید نامید. در قلمرو اتحاد جماهیر شوروی، یک قطار قبلاً حرکت می کرد و حتی گروهی از آنها. به عنوان قطار باری یا مسافری مبدل شده بود. در همان زمان، یک موشک اتمی قاره پیما در داخل آن قرار داشت که برای هر چیزی آماده بودیک ثانیه غیرمنتظره برای حمله دشمن به پنتاگون.

برنامه های محقق نشده

مثبت یا منفی بودن این نتیجه برای جهان ناشناخته است، اما ایده چنین ستون متحرکی محقق نشد.

تنها مدل این دستگاه حتی نمی توانست به آشیانه مجهز شود.

در طول آزمایشات قزاقستان، پس از گذراندن دستگاه از 4100 کیلومتر (حداکثر سرعت توسعه یافته در 27 کیلومتر در ساعت ثابت شد)، مشخص شد که یک لحظه منفی قابل توجه وجود دارد. سطح یاتاقان تحت تأثیر فشار خاص بیش از حد بود، در حالی که بار عظیمی از 30 تن به هر چرخ هدایت می شد. در نتیجه، این منجر به کاهش توانایی متقابل کشور، استحکام و هندلینگ ضعیف شد. در مورد این وسیله نقلیه بالاست و کند حرکت، حرکت فقط در روسازی های سخت امکان پذیر بود.

شاپوشنیک حتی در حین کار می ترسید که بار محوری عظیم این واقعیت را تحریک کند که چرخ های شاسی از کار بیفتند و در زمین گیر نکنند.

در نتیجه، در آغاز سال 2007، معلوم شد که پس از سالها نگهداری ماشین در آشیانه پرتاب زنیت (این منطقه متعلق به سازمان مدنی "دفتر طراحی مهندسی حمل و نقل" بود.) تحت تأثیر زنگ زدگی فرو ریخت. در سال 2010، او را به آهن قراضه برش دادند.