"شل" (نفر زرهی): مشخصات (عکس)

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:13

ایده مسلح کردن و سپس زره پوش کردن یک ماشین برای شرکت در خصومت ها مدتی پس از ایجاد آن متولد شد. در سال 1897، در روسیه، مخترع دوینیتسکی امکان نصب یک تفنگ کالیبر کوچک شلیک سریع روی یک دستگاه را ثابت کرد. علیرغم این واقعیت که پس از آن آزمایشات موفقیت آمیز تأیید شد، کمیسیون کمیته توپخانه طراحی حتی یک نمونه اولیه از یک وسیله نقلیه جنگی جدید را توصیه نکرد. اولین خودروهای زرهی چگونه و چه زمانی ظاهر شدند؟ مدل های اولیه خودروها چه بودند و امروز به چه شکلی درآمده اند؟ در ادامه مقاله درباره این موضوع بیشتر توضیح دهید.

حقایق تاریخی

"ماشین موتور نظامی" اولین خودروی زرهی آماده جنگ شد. در سال 1902 در لندن در 4 آوریل توسط یک مهندس از انگلستان به نام سیمز به نمایش گذاشته شد. این پروژه تا تابستان 1898 توسعه یافت. این خودرو توسط بدنه زرهی از نوع باز شش میلی متری محافظت می شد ، سه مسلسل با سپر پوشانده شده بود. قدرت موتور چهار سیلندر با سوخت سنگین به 16 اسب بخار رسید. با. با این حال، نظامیوزارت بریتانیا به اندازه وزارت روسیه در رد ایده سیمز کوته فکر بود. اما در همان سال 1989، یک گروه از کامیون‌های مسلح نیمه زرهی توسط یک شرکت فرانسوی ساخته شد.

نخستین نفربر زرهی روسی

ساخت این ماشین ها از جنگ جهانی اول توسط دوبژانسکی رهبری شد. آنها در کارخانه روسیه-بالتیک طراحی شدند. ظرفیت حمل ماشین آلات به دو تن رسید. سرهنگ با تولید کامیون های زرهی در کارخانه فرانسوی Creusot آشنا بود. علاوه بر این ، دابژانسکی حتی در طراحی آنها شرکت کرد. در روسیه، تسلیح و زره پوش وسایل نقلیه در آن زمان در نزدیکی سنت پترزبورگ، در کولپینو، در کارخانه ایزورا انجام شد. با توجه به این واقعیت که جلو نیاز به وسایل نقلیه محافظت شده داشت، شاسی کامیون های سریال به سادگی با ورق نورد کروم نیکل روکش شده بود که گلوله نوک تیز نمی توانست از دویست قدم به آن نفوذ کند. محافظ روی بدنه با پرچ بسته می شد. در طول ساخت و ساز، لازم بود که برج دوار را رها کنید. از سه مسلسل سنگین سیستم "ماکسیم" به عنوان سلاح استفاده شد. آنها در لبه های ورق جلویی و کناره ها نصب شدند.

وسایل نقلیه با هدف خاص

نفربر زرهی حمل و نقل آمبولانس (نفر زرهی) در کارخانه ایزورا در سال 1939 طراحی شد. برای انتقال نیروها، مجروحان و محموله های مختلف در نظر گرفته شده بود. هرگز وارد تولید انبوه نشد. این بر اساس کامیون GAZ-AA با بدنه "جعبه شکل" جوش داده شده از صفحات زرهی شش میلی متری ایجاد شد. برایفرود خدمه، متشکل از نیروها و دو نفر، دو در در طرفین بدنه و یکی در دیوار عقب وجود داشت. وزن کل خودرو 5.24 تن بود.قدرت موتور خودرو 40 لیتر بود. با.، و سرعت حرکت به چهل کیلومتر در ساعت رسید. افزایش توانایی بین کشوری توسط زنجیره های پیوند بزرگ قابل جابجایی فراهم شد. هنگام رانندگی در یک جاده خوب، آنها در بالای فاصله محورهای عقب در امتداد بدنه متصل می شدند. ماشین مجهز به ایستگاه رادیویی بود. ظرفیت مخازن سوخت آن بیش از صد لیتر است. این حجم ذخیره ای از ترافیک را در بزرگراه برای مسافت 250 کیلومتر فراهم می کرد.

تکنولوژی پس از جنگ

تجربه حملات 1944-1945 نشان داد که پشتیبانی از واحدهای زرهی در قالب واحدهای پیاده موتوری اضافی ضروری است. بهترین راه حل استفاده از خودروهای آفرود بود که زره سبکی داشتند که از رزمندگان در برابر ترکش و گلوله های سلاح سبک محافظت می کرد. توسعه اولین خودروی این چنینی تحت رهبری روبتسوف، طراح پیشرو در آن زمان انجام شد. توسعه اولین وسیله نقلیه زرهی داخلی، که شاخص آن "شیء 141" بود، در دفتر طراحی کارخانه خودروسازی گورکی بر اساس GAZ-63 انجام شد. یک مدل دو محور با تمام فاصله‌های محوری پیشرو برای حمل و نقل هشت پیاده نظام طراحی شد. دستگاه دارای بدنه باز در بالا بود که از ورق های 6-8 میلی متری جوش داده شده بود. دیوار عقب مجهز به درب فرود بود، برای خدمه ورودی‌ها در کناره‌های خودرو تجهیز شده بود.

BTR-MDM"پوسته"

این دستگاه که دارای شاخص "شی 955" است، در دفتر طراحی کارخانه تراکتورسازی در ولگوگراد طراحی شده است. وزن و ابعاد خودرو غلبه سریع بر موانع آب و قابلیت حمل و نقل هوایی را فراهم می کند. "شل" یک نفربر زرهی است که برای جایگزینی مدل "D" در نیروها طراحی شده است. این وسیله نقلیه مجهز به مسلسل 7.62 میلی متری است. در برجک فرمانده توپچی قرار دارد. قسمت جلوی سمت چپ نیز به یک مسلسل دیگر مجهز شده است.

مورد

"شل" - یک نفربر زرهی که با ورق های جوش داده شده پوشانده شده است. در قسمت وسط و جلو یک کابین با یک مهمانی فرود و یک خدمه خودرو وجود دارد. سوله های ویژه در بالای کاترپیلارها چیده شده اند. محفظه موتور در پشت کیس قرار دارد. در عقب دریچه ای وجود دارد که تیم از طریق آن پیاده می شود. جلوی ماشین راننده مکانیک است. برای خارج شدن از آن، سه دریچه در سقف چیده شده است. آنها در بالای صندلی های راننده-مکانیک و نیروها قرار دارند. یک برج بر روی پشت بام در سمت چپ ساختمان نصب شده است. زیر آن محل فرمانده توپچی است. برای نصب برج، یک سیستم قدرت خارجی و همچنین مکانیزم هدایت عمودی در نظر گرفته شده است. در قسمت مرکزی خودرو، صندلی های دو نفره در کناره ها (سه عدد در هر طرف) تعبیه شده است. آنها در حال فرود هستند. علاوه بر این، در کناره ها براکت هایی تعبیه شده است که در آن برانکاردهایی با مجروحین تعبیه شده است.

دستگاه های ارتباطی و راهنمایی

منطقه توسط یک راننده مکانیک نظارت می شود.«راکوشکا» یک نفربر زرهی مجهز به سه دستگاه پریسکوپ است. دستگاه دید مرکزی را می توان با دستگاه دید در شب جایگزین کرد. در جلوی ماشین، جلوی دریچه سمت راست، یک دید نصب شده است که از طریق آن آتش از یک مسلسل کورس شلیک می شود. این برجک همچنین مجهز به سیستم دید فرمانده-تفنگچی برای شلیک و نظارت بر زمین است.

گیربکس و موتور

"شل" یک نفربر زرهی مجهز به نیروگاه است. در قسمت عقب خودرو (در محفظه موتور) قرار دارد. موتور خودرو باکسر مجهز به سیستم خنک کننده فن و توربوشارژ می باشد. در همان بلوک با موتور مکانیزمی است که چرخش و انتقال را فراهم می کند. این شامل یک گیربکس برگشت پذیر دو شفت و یک درایو شفت جت است.

شاسی

دستگاه "Rakushka-M" مجهز به چهار غلتک نگهدارنده و پنج غلتک پشتیبانی در هر طرف است. آنها با مسیرهای کاترپیلار کوچک با لولاهای لاستیکی فلزی پوشیده شده اند. غلتک های مسیر بر روی فنرهای پنوماتیکی نصب می شوند. نفربر زرهی Rakushka-M دارای فاصله سه حالته متغیر است: حداکثر، کار و حداقل.

نتیجه گیری

تغییرات زیادی در خودرو وجود دارد. پایه - "BTR-MD" - بر اساس خودروی جنگی مدل "D" طراحی شده است. نسخه توسعه یافته و ارتقا یافته بر اساس وسیله نقلیه تهاجمی آبی خاکی"BDM-4M". دو واحد از این تجهیزات در سال 2013 در اختیار نیروهای هوابرد قرار گرفت. قبل از پایان نیمه اول سال 2014، ده نفربر زرهی "راکوشکا-ام" باید به نیروی هوابرد منتقل شوند.