فاصله محور - در ماشین چیست؟

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:13

پارامترهای فنی زیادی در خودرو وجود دارد - اندازه موتور، ظرفیت صندوق عقب، فاصله از زمین. همچنین یکی از پارامترها فاصله بین دو محور است. مبتدیان اغلب این سوال را از خود می پرسند - چیست و چرا این پایگاه مورد نیاز است؟ امروز سعی خواهیم کرد به این سوال پاسخ دهیم.

ویژگی

پس بیایید با خود تعریف شروع کنیم. فاصله بین دو محور فاصله بین وسط محورهای عقب و جلو یک وسیله نقلیه است. به عبارت دیگر، این طول وسط خودرو است. عرض فاصله بین دو محور متفاوت است. بین خودروهای شاسی بلند و کوتاه تمایز قائل شوید. آنها دارای ویژگی های مختلف کنترل، مانورپذیری، توانایی عبور از کشور و غیره هستند.

برخی از دارندگان خودروهای تازه کار این اصطلاح را با فاصله از زمین اشتباه می گیرند. با این حال، دومی به معنای فاصله از زمین است. این فاصله بین پایین ترین نقطه وسیله نقلیه و سطح جاده است. مقادیر به ندرت از 20 سانتی متر بیشتر می شود (به جز برای وسایل نقلیه خارج از جاده). اندازه فاصله بین دو محور از دو متر شروع می شود. و هر چه ماشین بزرگتر باشد، این پارامتر بیشتر است.

کلاس

مطمئناً شماشنیده ام که هر ماشین به کلاس خودش تعلق دارد. آخرین مورد به ترتیب حروف الفبا است. چه چیزی بر تعلق یک خودرو به یک سگمنت خاص تأثیر می گذارد؟ این فاصله بین دو محور است که مهم است. اینها می توانند خودروهایی از کلاس های زیر باشند:

• A کوچکترین بخش است. فاصله مرکز چرخ‌های جلو و عقب از 2400 میلی‌متر تجاوز نمی‌کند.
• B - فاصله بین دو محور (mm) بین 2400 و 2500 است.
• С - از 2580 تا 2750.
• D کلاس تجاری است. فاصله بین دو محور 2850 میلی متر است.
• E - نه کمتر از D، اما نه بیشتر از 2950 میلی متر.

مسافت ممکن است بسته به کار بدن متفاوت باشد. هر چه طولانی تر باشد، کلاس بالاتر است. بر این اساس هزینه خودرو نیز تغییر می کند.

قابل تغییر اندازه

در دهه 70 قرن گذشته، تولیدکنندگان آمریکایی یک پارامتر پایه متغیر را تمرین کردند. این رقم به چیدمان شاسی بستگی داشت. بنابراین، تعلیق اتومبیل ها بر روی بازوهای عقب ساخته شد. اغلب آنها در پشت نصب می شدند. چرخ های جلو از نظر انبساط ثابت بودند. بنابراین، بسته به بار، گسترش فاصله بین دو محور یا باریک شدن آن وجود داشت. اکنون این طرح فقط در خودروهای تجاری استفاده می شود.

برخی از خودروهای ساخت فرانسه دارای فاصله بین دو محور ناهموار بودند. این بدان معنی بود که قسمت جلویی آن چند سانتی متر از پشت باریک تر بود. در رنو 16 این پارامتر 6.5 سانتی متر بود. یک پایه ناهموار را با دیسک های با عرض متفاوت اشتباه نگیرید. دومی به منظور زیبایی شناسی نصب شده است. در استاندارد، تمام پارامترها باقی می مانند

فاصله محوری بلند

اینها خودروهای نماینده و همچنین خودروهای شاسی بلند هستند. مزایای چنین خودروهایی چیست؟

پایه بلند - کلید راحتی، به ویژه برای سرنشینان عقب. هرچه تنظیمات بالاتر باشد، فضای بیشتری در کابین وجود دارد. در SUV های فریم، به لطف پایه بلند، می توانند تا هفت سرنشین (در سه ردیف) را در خود جای دهند. اما فضای آزاد تنها مزیت این طراحی نیست. به دلیل بلند بودن بدنه، ماشین سوراخ ها و سایر بی نظمی ها را بهتر می بلعد. در پیست، چنین خودرویی پایدارتر است، توزیع وزن بهتری دارد و راحت تر وارد پیچ ها می شود.

اخیراً، تولیدکنندگان بیشتری شروع به تجهیز خودروهای شاسی بلند خود به دیفرانسیل جلو کردند. و دلایلی برای آن وجود دارد. از این گذشته ، گذاشتن یک کاردان طولانی در کل کابین بسیار دشوار است. به علاوه، به طور قابل توجهی فضای آزاد را پنهان می کند. تونل یک طبقه ناهموار ایجاد می کند.

پایه کوتاه

این بخش شامل تمام خودروهای کلاس A، B و C است. با کمال تعجب، آنها نسبت به همتایان شاسی بلند خود محبوب تر و رایج تر هستند. مزایای آن چیست؟ اول از همه، مانورپذیری است. خودروهای شاسی کوتاه بهتر به فرمان واکنش نشان می دهند که فرمان پذیری مطمئنی را در شهرهای پرجمعیت به ارمغان می آورد. مزیت دیگر نفوذپذیری است. مشخصه چنین ماشین هایی برآمدگی های کوتاه است که به همین دلیل زاویه صعود بیشتری می گیرند. همیشه یک پایه کوتاه نیست - فقط ماشین ها هستند. این بخش همچنین شامل کراس اوورها (به عنوان مثال، Opel Mokka) می شود.

این خودرو دارای فاصله و هندلینگ بالایی از سطح زمین است. و اصلاحات چهار چرخ محرک می توانند شانس هایی را برای شاسی بلندهای شاسی بلند ایجاد کنند. اما بسیاری هنوز نمی توانند انتخاب کنند که چه کلاسی برای خرید خودرو بهتر است.

کدام بهتر است - پایه بلند یا کوتاه؟

پاسخ قطعی برای این سوال وجود ندارد. هر دو نوع خودرو دارای مزایا و معایب هستند. اولین خودروهای شاسی بلند را در نظر بگیرید. مزیت اصلی آنها در دسترس بودن فضای آزاد در کابین است. همچنین، صاحبان به یک صندوق عقب جادار، به ویژه در واگن های استیشن در این بخش توجه می کنند. ماشین جاده را کاملاً در مسیر نگه می دارد، مانند یک دستکش وارد پیچ ها می شود. اما برخی از تولیدکنندگان همچنان از طرح دیفرانسیل عقب استفاده می کنند، به همین دلیل است که قیمت چنین خودروهایی بلافاصله 30 درصد افزایش می یابد. این یکی از اشکالات مهم کلاس D و E است.

همچنین، این خودروها به سختی می توانند خارج از جاده باشند. روی پرایمر به راحتی می توانید روی شکم خود بنشینید. و اگر موفق به غلبه بر مانع شوید، خطر قلاب کردن سپر جلو یا عقب به دلیل برآمدگی های طولانی وجود دارد. خرید شاسی بلندهای فریم با هدف خروج از شهر یک بار در ماه بی معنی است.

حالا بیایید به سراغ خودروهای فاصله محور کوتاه برویم. قیمت آنها یک مرتبه ارزانتر از همتایان طولانی خود است. این خودروها نیز عملکرد بهتری دارند. مزیت مهم دیگر جمع و جور بودن است (مخصوصاً برای شهرهای بزرگ). پیدا کردن جای پارک برای چنین خودرویی مشکلی نخواهد داشت. همچنین می توانید به راحتی در خیابان های باریک رانندگی کنید. در خارج از جاده، این فاصله محوری کوتاه است که برنده است. به عنوان مثال VAZ "Niva"برای چندین دهه به عنوان بهترین خودروی آفرود ارزان قیمت در نظر گرفته شده است.

از جمله کاستی ها - ظرفیت کم صندوق عقب و کمبود فضای خالی در کابین. با این حال، برخی از اتومبیل ها به گونه ای چیده شده اند که یک مسافر 2 متری (مثلاً یک مرسدس کلاس C) بدون مشکل داخل آن جا می شود.

اما در پیست، این خودرو نسبت به کلاس E یا S "شل" رفتار می کند. بیش از 150 کیلومتر در ساعت با چنین خودرویی کار نمی کند، زیرا ناراحت کننده است.

وابستگی گیج و پایه

امروزه، تولیدکنندگان استانداردهای خاصی را برای نسبت این دو پارامتر اتخاذ کرده اند. بنابراین، در حالت ایده آل، این رقم 1.6-1.8 است. به عنوان مثال، سدان محبوب ژاپنی تویوتا کمری را در نظر بگیرید. مسیر 1565 میلی متر، فاصله بین دو محور 2775. پایه را بر مسیر تقسیم کنید و عدد 1.77 را بدست آورید. این پارامتر است که کلید نسبت صحیح راحتی رانندگی و ویژگی های هندلینگ است. برای کامیون‌ها، تراکتورها همیشه از پایه کوتاه استفاده می‌کنند.

این امکان را برای بهترین مانور و توزیع وزن در هنگام بکسل کردن یک نیمه تریلر فراهم می کند. اما به طور کلی، در کامیون ها، نسبت پایه به مسیر نیز از 1.8 تجاوز نمی کند. برعکس، در کامیون های کمپرسی، پایه طولانی در اولویت است. این باعث می شود هنگام بارگیری بدن از نرمی حرکت بالا اطمینان حاصل شود. بار روی هر یک از محورها نیز در نظر گرفته شده است.