خودرو ZIS-5: مشخصات، توضیحات و دستگاه

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:08

امروزه کامیون ها در تدارکات استفاده می شوند. با کمک آنها، کالاهای مختلف را تحویل دهید یا خدمات مختلف تحویل را ارائه دهید. وسایل نقلیه مدرن با بار بالا به معنای واقعی کلمه به آخرین فناوری مجهز هستند - این به شما امکان می دهد راحتی و همچنین ایمنی راننده را تضمین کنید. با این حال، در طول جنگ بزرگ میهنی، شاهکارهایی در کامیون ها انجام شد. آنها در تحویل اسلحه، مهمات، غذا و آب شرکت داشتند. هزینه تحویل غذا به لنینگراد محاصره شده چقدر بود. یکی از این کامیون های افسانه ای ZIS-5 است. درباره او و مورد بحث قرار خواهد گرفت.

با بار 3 تنی، این وسیله نقلیه دومین تولید انبوه بود.

در طول جنگ جهانی دوم، او یکی از عظیم ترین افراد بود. این مدل از سال 1933 تا 1948 در کارخانه استالین ساخته شد.

کودک تنظیم

در همان ابتدا "اتوکار" وجود داشت - آمریکایی است، نهمدل بسیار معروف و نه چندان محبوب که توسط AMO مونتاژ شده است. طراحی آن بسیار ساده بود و هزینه آن کم بود که بسیار مرتبط بود.

و در سال 1931، انجمن اتومبیل مسکو با موفقیت از نوسازی جان سالم به در برد و سپس، در تأسیسات شرکت، آنها شروع به مونتاژ AMO-2 جدید کردند. این خودرو بر اساس قطعات و قطعات آمریکایی ساخته شده است. سپس تغییرات بسیار بیشتری وجود داشت. AMO-3 قابل تشخیص است. این کامیون ظرفیت حمل 2.5 تن را داشت - و اکنون در سال 1933 دوباره اصلاح شد. در این بین، کارخانه نیز تغییر نام یافت، نام جدید کارخانه استالین است. ZIS-5 بر اساس AMO-3 ساخته شده است، اما فقط بر اساس یک پایه داخلی.

در دسته اول فقط 10 نسخه وجود داشت. مونتاژ نوار نقاله در پایان سال 33 بدون تولید ماشین آزمایشی تأسیس شد. طراحی بسیار ساده بود، بنابراین هیچ شکستی در هنگام مونتاژ وجود نداشت. این خودرو در کمترین زمان ممکن وارد این سری شد.

کامیون ZIS-5 نام محبوب خود را گرفت و به دلیل ظرفیت حمل آن چیزی بیش از "سه تن" نامیده نشد. ارتش سرخ ماشین را با احترام صدا زد - "زاخار ایوانوویچ".

در مورد طراحی هیچ تفاوتی با دیگر مدل های سال های جنگ ندارد. این یک خودرو کلاسیک است. مهندسان برجسته در توسعه شرکت کردند و کار تقریباً به طور کامل از ابتدا انجام شد. تمرکز اصلی که مهندسان با آن روبرو بودند، افزایش قابلیت نگهداری و حداکثر سادگی بود. با این حال، بهبود ویژگی های باز بودن و ظرفیت حمل ضروری بود.

ZIS-5: دستگاه

طراحی اگر ابتدایی نباشد ساده بود. دستگاه از 4500 قطعه تشکیل شده بود.

آنها بیشتر از چدن، فولاد و چوب ساخته می شدند. جدا کردن ماشین با حداقل ابزار امکان پذیر بود. سخت افزار و بست ها در 9 اندازه بودند و شکستن نخ روی آنها غیرممکن بود. فقط 29 بلبرینگ در دستگاه استفاده شد.

اما با همه سادگی اش، ZIS-5 (ماشین) برای آن زمان ها کاملاً مدرن بود. این کیت شامل یک استارت برقی، یک پمپ بنزین دیافراگمی، یک مخزن سوخت زیر صندلی راننده بود. روغن بعد از 1200 کیلومتر تعویض شد و مانند سایر مدل ها بعد از 600 تغییر نکرد. مسافت پیموده شده بدون نیاز به تعمیرات اساسی 70000 کیلومتر بود.

پیشرفتهای مستمر

در طول پیشرفت‌ها، مهندسان موتور جدید ZIS-5 را در سخت‌افزار توسعه و پیاده‌سازی کردند. AMO Z، و "آمریکایی" به یک "هرکول" شش سیلندر مجهز شد. او 60 اسب را در 2000 دور در دقیقه بیرون داد. برای "زاخار ایوانوویچ" این قدرت کافی نبود.

بنابراین تصمیم بر این شد که سایز سیلندرها افزایش یابد. نتیجه موفقیت آمیز بود - قدرت به 76 اسب بخار افزایش یافت. با. بنابراین، "سه تن" به یکی از قوی ترین کامیون های آن دوره تبدیل شد.

یونیت برق بسیار قابل اعتماد است. روی هر سوختی به همان اندازه خوب کار می کرد. او حتی بر روی نفت سفید نیز می توانست به طور موثر کار کند. وقتی داغ بود، هم بنزین تبخیر شد.

در زمستان، واحد با ریختن کمی بنزین در سیلندرها راه اندازی شد. برای این کار باید شمع ها را باز می کردم. سپس شمع ها به عقب برگردانده شدند و تنها پس از این دستکاری هادستگیره احتراق را چرخاند. نیازی به گفتن نیست که واحد تقریباً نیم دور شروع به کار کرد.

انتقال

گیربکس قدیمی با موتور جدید قاطعانه از کار کردن خودداری کرد، بنابراین من مجبور شدم فوراً یک طرح جدید ایجاد کنم. بنابراین، یک گیربکس جدید برای چهار دنده، و نه سه دنده، مانند مدل قبلی، معلوم شد.

نسبت دنده این جعبه 6، 6 و در دنده اصلی این عدد 6، 4 بود. این به ZIS-5 اجازه می دهد تا یک تریلر 16 تنی را بکشد، در حالی که سرعت موتور 1700 دور در دقیقه بود. و سرعت - 4، 3 کیلومتر در ساعت بود.

دنده اول فقط در خارج از جاده یا در حداکثر بار استفاده شد. به هر حال، توانایی متقابل کشوری ZIS-5 بسیار عالی بود. موتور کم سرعت، گیربکس خوب، فاصله زیاد از سطح زمین 260 میلی متر. ماشین می تواند جایی برود که دیگران گیر کرده اند.

دنده های گیربکس طرح جدید نه به طور سنتی، بلکه با کمک اسپلاین ها به شفت میانی متصل شدند. این تراز دنده ها را بهبود می بخشد.

مدل قبلی براون و لایف طراحی ساده تری داشت. در آنجا، چرخ دنده ها به سادگی روی یک یار مربعی کاشته شدند.

شفت کاردان غیر قابل اعتماد که مجهز به سه لولا و یک تکیه گاه میانی بود به یک ساده تر تغییر یافت. دارای دو لولا بود. ساختن آنها ساده تر و ارزان تر بود.

شاسی

بسیاری متقاعد شده بودند که شاسی این کامیون نسبتاً ضعیف است.

قاب به سختی شکسته شد، خم نشد. با این حال، می توان آن را به راحتی کج کرد.برای مثال، اگر یک چرخ به چاله های جاده برخورد کند.

فنرهای سفت فایده ای نداشت. و چنین خاصیت ارتجاعی به دلیل فناوری عملیات حرارتی ویژه به دست آمد. میلگردهای متقاطع و همچنین سایر قسمت ها با استفاده از جوشکاری سنتی به اسپارها متصل نشدند، بلکه پرچ شده بودند. اگر با دستگاه های جوش تعمیر شود، آن را تا حد زیادی ضعیف می کند.

Cab

در طول جنگ، مهندسان با وظیفه ساده سازی طراحی کابین خلبان تا حد امکان روبرو شدند.

شروع به ساختن از چوب و همچنین تخته سه لا شد. بال ها با خم کردن محصولات نورد ساخته می شدند، در زمان های قبل از جنگ آنها را مهر می کردند. چراغ جلوی سمت راست حذف شد. البته بعد از جنگ تجهیزات به حالت عادی برگشتند.

دید جاده به خوبی مدل های کامیون امروزی نبود، اما در آن زمان انتخاب زیادی وجود نداشت. شما همچنین می توانید راحتی را فراموش کنید. برای قرار گرفتن بین فرمان و صندلی راننده، باید خیلی سبک لباس بپوشید. هیچ عایق صدا در ماشین وجود نداشت - برای شنیدن صحبت‌کننده، باید فریاد می‌زدید.

کابین مجهز به سیستم تهویه بود، اما اجاق گاز وجود نداشت. و اگر پنجره ها یخ زده بودند، باید از تهویه استفاده کنید. با این حال، کابین به طور طبیعی تهویه خوبی داشت - ترک های زیادی وجود داشت.

سیستم ترمز

ترمزهای هیدرولیک مدرن در طراحی نبودند. آنها تهیه شده بودند، اما در زمان جنگ حجم لازم روغن ترمز وجود نداشت. بنابراین، کامیون می تواند توسط ترمزهای مکانیکی عقب کاهش یابد. اتفاقاً کامیون عالی استموتور را ترمز کرد به محض اینکه راننده فقط فشار روی گاز را کاهش داد یا پای خود را به طور کامل در آورد، سرعت خودرو بلافاصله کاهش یافت. بعد از جنگ، هنوز هیدرولیک نصب می شد.

مشخصات

ZIS-5 مدل دهه 30 با حجم یونیت برق 5.5 لیتری توانست 73 لیتر نیرو تولید کند. s، سپس پس از تجدید نظر - 76، و پس از جنگ - 85 لیتر. با. گیربکس چهار سرعته امکان کنترل کشش عالی را فراهم می کرد. وزن کامیون 3100 کیلوگرم و حداکثر سرعتی که به دست آمده 60 کیلومتر بر ساعت بوده است. مصرف سوخت می تواند از 30 تا 33 لیتر در 100 کیلومتر متغیر باشد.

به دلیل طراحی آن، این خودرو به راحتی می توانست از مسیرهای تا عمق 0.6 متری عبور کند.

حداکثر بالابر در بار کامل 15٪ است. حجم مخزن سوخت 60 لیتر بود.

سرباز، زحمتکش، افسانه

در سال 1941، یک حمله هوایی به کارخانه انجام شد. استالین دستور داده شد که تمام تولیدات به طور کامل حذف شود. در سال 42، انتشار دوباره از سر گرفته شد. این کامیون ها عملکردهای مختلفی را در عقب و جلو انجام می دادند. هنوز اتوبوسی نبود و 25 نفر در عقب این ماشین جا می شدند. آنها مهمات، تجهیزات مختلف حمل می کردند. این وسایل نقلیه سربازان ارتش سرخ را به برلین و بازگشت می برد.

در مسکو، این کامیون تا سن 48 سالگی تولید می شد. آخرین دسته با یک واحد جدید - ZIS-120 مجهز شد. در مجموع، حدود یک میلیون از این کامیون ها در اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد.

این ماشین یک کارگر نسبتاً متواضع با سرنوشتی بسیار طولانی و بسیار گیج کننده است.امروزه دیگر اینها در جاده ها یافت نمی شوند. آنها یا در موزه ها یا در مجموعه های خصوصی نگهداری می شوند. اگر واقعاً می خواهید، می توانید یک مدل کاهش یافته از ماشین ZIS-5 بسازید. در مقاله ما نقاشی هایی وجود دارد - این یک فعالیت بسیار هیجان انگیز است.

بنابراین، ما به تاریخچه ایجاد و مشخصات فنی کامیون ZIS پی بردیم.