"Honda Stream": عکس ها، مشخصات، نظرات

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:02

هندا اتوموبیل نه تنها به خاطر موتورسیکلت هایش، بلکه به خاطر خودروهایش نیز معروف است. مدل های معروف جهان سیویک، CR-V، آکورد، پرلود و بسیاری دیگر مدت هاست که قلب طرفداران را در سراسر جهان به دست آورده اند. البته هوندا فقط کوپه های اسپرت، سدان های راحت و کراس اوورهای چهار چرخ متحرک نیستند. بخش قابل توجهی از تولید همیشه توسط خودروهای خانوادگی جمع و جور - مینی ون ها اشغال شده است. "هوندا استریم" یکی از آنهاست که در این مقاله درباره او صحبت خواهد شد.

تاریخ

"Stream" (ترجمه شده از انگلیسی - "flow") یک مینی ون جمع و جور با هفت صندلی است که در سال 2000 در بازار ژاپن عرضه شد. و کمتر از یک سال بعد، این مدل در بازار اروپا ظاهر شد. در آن زمان به دلیل توقف مدل های شاتل و سیویک در بدنه آئرودک شکافی ایجاد شد. برای پر کردن آن، هوندا استریم ایجاد شد. راه حل های فنی که این مدل به آن مجهز شده بود درک روشنی از خط بین یک مینی ون و یک خودروی سواری به نمایندگی از "Stream" به دست نمی داد. به همین دلیل است که او هنگام انتخاب یک ماشین برای رانندگی روزمره با تمام خانواده و در یک سازش عالی بود و همچنان ادامه دارد.تنها.

در حال حاضر خانواده استریم دارای دو نسل است که نسل اول دچار بازسازی و تغییراتی شده است. دومی هنوز هم تا به امروز تولید می شود و یکی از ترجیح داده شده ترین گزینه ها برای خودروهای خانوادگی جمع و جور در سراسر جهان است. نسبت قیمت، کیفیت و قابلیت اطمینان مزیت غیرقابل انکاری نسبت به تعدادی از رقبا می دهد.

ظاهر

بنابراین اولین نسل از خودروی هوندا استریم که عکس آن در پوشش های مختلف در این مقاله ارائه شده است، بدنه نسبتاً پایینی داشت که باعث شد نه تنها تصویری اسپرت به خودرو ببخشد، بلکه همچنین به طور موثر مرکز ثقل را کاهش می دهد. نتیجه این تصمیمات این بود که ظاهری جذاب و نسبتاً سریع به خودرو بدهد. اما اگر کسی بگوید که یک فاصله کوچک راحتی مسافران را از بین می‌برد، کاملاً اشتباه می‌کند: در هر سه ردیف صندلی، به دلیل چیدمان دقیق قطعات در قسمت پایین، مسافران احساس راحتی و راحتی می‌کنند.

شایان ذکر است که بدنه هوندا استریم به سبک کارآمد ساخته شده است و شبیه یک دوک می باشد. خط قرمز چراغ های عقب که شیشه درب صندوق عقب را بسته بود، بسیار غیرعادی و مدرن به نظر می رسید. طیف رنگی غنی این خط این امکان را فراهم می کند که یک گزینه مناسب برای هر خودرویی، حتی حساس ترین علاقه مندان به اتومبیل پیدا کنید.

سالن

همانطور که قبلا ذکر شد، هفت صندلی در ماشین وجود داشت. اما فراموش نکنید که خودروسازان اغلب پیکربندی و ویژگی های خودرو را تغییر می دهند، به ترتیب، "هوندا استریم" در یک پنج نفره وجود داشت.گزینه. لازم به ذکر است که مدل هفت نفره پس از بازسازی به یک شش نفره تبدیل شد، به طوری که برای راحتی سرنشینان، یک دسته تقسیم کننده روی مبل عقب ظاهر شد.

در یک فضای نسبتاً فشرده و محدود، مهندسان هوندا تمام امکانات رفاهی لازم را برای راننده و سرنشینان تطبیق داده اند. در خود سالن، مینیمالیسم ژاپنی غالب بود: همه خطوط تک هجا هستند. اساساً داخل دستگاه از پلاستیک خاکستری تیره و مشکی تشکیل شده بود. در انواع مکان ها، تعداد زیادی قفسه و جعبه های مختلف برای چیزهای کوچک پنهان شده است. به منظور رقیق کردن ظاهر کمی کسل کننده پلاستیک، درج هایی به رنگ تیتانیوم ساخته شده و صفحه ابزار که دارای نور پس زمینه فلورسنت نارنجی است، بسیار زیبا تزئین شده است.

موتور

نسل اول هوندا استریم که ویژگی های فنی آن تا به امروز ذهن را به هیجان می آورد، به چندین گزینه برای موتورهای بنزینی 1.7 و 2.0 لیتری مجهز شد. بررسی ها دقیقاً واحد دو لیتری را برجسته می کند که بدنه آن تماماً فلزی بود و خود موتور دارای سیستم مدرن کنترل دینامیکی هوشمند زمان بندی سوپاپ و بالابر سوپاپ i-VTEC بود. این "هیولا" در عرض چند ثانیه تا نقطه پایانی چرخید و رسیدن به صد مورد آرزو را از ابتدا در تنها 9.5 ثانیه در دنده دوم ممکن کرد.

موتور 1.7 لیتری VTEC که از سیویک کوپه آمریکایی به عاریت گرفته شده بود نیز در امان نبود. این «دل» همچین بازیگوشی نمی داد ودینامیک، اما امکان صرفه جویی در مصرف سوخت را در همه حالت های رانندگی فراهم می کند.

گیربکس

انواع مختلفی از گیربکس وجود داشت: یک گیربکس پنج سرعته دستی و دو گزینه اتوماتیک. برای موتور 1.7 لیتری، یک اتوماتیک چهار سرعته ارائه شده است که اجازه نمی دهد حداکثر سرعت بالا را توسعه دهد، اما در هنگام شتاب دینامیک می دهد.

"ردیف" دو لیتری مجهز به گیربکس اتوماتیک پنج سرعته با حالت متوالی بود. مکان انتخابگر دنده - روی کنسول مرکزی - بسیار راحت بود. مزیت اصلی گیربکس اتوماتیک تعویض دنده نرم و تقریبا بی صدا بود. یکی دیگر از موارد خوب، قابلیت تغییر جعبه به "حالت دستی" بود.

شاسی

تعلیق جریان هوندا، که مشخصات آن در زیر آورده شده است، بسته به پیکربندی خودرو متفاوت است. در هر صورت، این خودرو به سیستم تعلیق مستقل برای هر چرخ، میله های ضد رول جلو و عقب مجهز شده بود. نسخه‌های اسپرت دارای دمپرهای سفت‌تر با سفر کمتر بودند و میل ضد غلتش عقب دارای قطر بزرگ‌تری بود.

می خواهم توجه داشته باشم که درایو ماشین مستقیماً به محل توزیع بستگی دارد. به عنوان مثال، دیفرانسیل جلو به مدل هایی مجهز شد که به بازار خارجی عرضه می شد. اما تغییرات چهار چرخ متحرک تنها بخش کوچکی از بازار ژاپن را به خود اختصاص داده است.

ایمنی و راحتی

یک عامل مهم هنگام انتخاب خودرو "هونداجریان» این بود که سازش مناسبی بین ایمنی و آسایش همه افراد داخل کابین پیدا شد. این خودرو مجهز به چهار کیسه هوا، قفل مرکزی، کشنده کمربند، ABS، تهویه مطبوع، گرمکن آینه ها و صندلی های جلو، سانروف برقی، شیشه و آینه و همچنین رینگ های آلیاژی و چراغ های مه شکن بود. نسخه‌ای از خودرو با موتور 1.7 لیتری به نام "G" مجهز به ایموبلایزر و پدال‌های تعویض دنده بود.

نسل دوم

در سال 2004، مدل تغییر کرد و ظاهر جدیدی به آن بخشید. نمای بیرونی و داخلی بازطراحی شد که امکان دستیابی به ترکیب هماهنگ تری از مواد مورد استفاده را فراهم کرد. جلوپنجره تهاجمی تر شد و چراغ های جلوی شفاف نیز نصب شد. اکنون در تمام سطوح تریم از چراغ های مه شکن گرد استفاده می شود که در یک سپر جدید نصب شده اند. سپر عقب نیز دستخوش اصلاح و تغییراتی شده است و چراغ‌های مه شکن و چراغ‌های معکوس به درب عقب منتقل شده‌اند.

پر کردن فنی خودروی هوندا استریم که بررسی های آن همیشه مثبت بوده است، پس از بازسازی تغییری نکرده است. سیستم تعلیق جلو نیز دارای پایه‌های مک فرسون است، در حالی که در عقب از جناغ‌های دوبل با بازوهای گشتاور استفاده می‌شود.

در پایان بهتر است چند کلمه در مورد تجهیزات گرانتر و لوکس تر بگوییم. نشان S روی درب عقب نشان‌دهنده وجود چراغ‌های جلوی «هوشمند» است، بسته‌بندی SS و تغییرات Absolute از رینگ‌های آلیاژی استفاده می‌کنند.آلومینیوم متالیک خاکستری تیره. یکی از ویژگی های بارز سطوح تریم گران قیمت هوندا استریم که عکس های آن قابل توجه است، وجود در کابین جای لیوان ها و میز تاشو، روشنایی کلید جرقه زنی است.