ZIL-41045 - لیموزین برای آندروپوف

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:13

در بهار سال 1936، دو خودرو به داخل حیاط کرملین مسکو رفتند، ظاهرشان شبیه بیوک و پاکارد آمریکایی در یک بطری بود. اینها کپی های پیش تولید اولین ماشین اجرایی شوروی ZiS-101 بودند. با توجه به اینکه طراحان داخلی در طراحی ماشین های این کلاس تجربه نداشتند، شباهت به اجداد خارج از کشور تنها خارجی نبود: طرح و همچنین بسیاری از اجزا و مجموعه ها از بیوک کپی شده است. با این مدل، تولید در کارخانه خودروسازی مسکو به نام استالین، علاوه بر کامیون‌ها، خودروهای اجرایی نیز آغاز شد. به هر حال، اگرچه اولین لیموزین شوروی در فروش رایگان برای مردم قرار نگرفت (تا اوایل دهه 60، ماشین ها به مالکان خصوصی فروخته نمی شد)، می توان آن را به عنوان جایزه دریافت کرد یا در قرعه کشی برنده شد.

از استالین تا برژنف

با آغاز جنگ بزرگ میهنیتولید خودروهای سواری در ZiS متوقف شد و تنها در پیروز 1945، زمانی که مدل ZiS-110 شروع به تولید کرد، از سر گرفته شد. پس از مرگ استالین و به قدرت رسیدن N. S. Khrushchev ، این کارخانه در سال 1956 به نام I. A. Likhachev نامگذاری شد و بر این اساس نام ماشین ها به ZIL-110 تغییر یافت. در سال 1958، مدل جدیدی به نام ZIL-111 شروع به تولید کرد. این سنت زمانی بود که هر دبیر کل جدید کمیته مرکزی CPSU لیموزین خود را دریافت می کرد. سلطنت لئونید برژنف به مدت 18 سال طول کشید و او سه مدل را به طور همزمان دریافت کرد: ZIL-114، 117 و 115، دومی به زودی شاخص خود را مطابق با GOST جدید به ZIL-4104 تغییر داد.

تولد ZIL-41045

پس از مرگ L. I. Brezhnev و انتخاب به بالاترین پست دولتی در نوامبر 1982، مدل Yu - ZIL-4104. بنابراین تصمیم گرفته شد تا خودروی تولید شده را مدرن سازی کنیم. این خودرو ZIL-41045 نام داشت.

تنظیم و ساخت

از نظر ساختاری، ZIL-41045 نسخه قبلی خود را تکرار کرد. پایه شاسی از یک قاب جوش داده شده با اسپارهای بخش جعبه تشکیل شده است. مکانیزم فرمان دارای یک تقویت کننده هیدرولیک بود. تعلیق جلو - میله پیچشی مستقل روی اهرم های عرضی، عقب - وابسته به فنرهای طولی نیمه بیضوی نامتقارن. پایداری جانبی خودرو توسط تثبیت کننده ها تامین می شد. سیستم ترمز - دو مداره، با خلاء و دو خلاء هیدرولیکتقویت کننده ها.

موتور هشت سیلندر V شکل، با زاویه کمبر 90o. بنزین A-95 به عنوان سوخت استفاده شد. سیستم جرقه زنی دارای مدار اضطراری اضافی بود که قابلیت اطمینان آن را افزایش می داد و خودرو نیز دارای دو باتری قدرتمند بود. گیربکس دیفرانسیل عقب شامل یک جعبه دنده سه سرعته اتوماتیک با مبدل گشتاور بود. چرخ ها مجهز به چرخ های شانزده اینچی و لاستیک های مخصوصی بودند که به شما امکان می داد با چرخ سوراخ شده حرکت کنید. بدنه از نوع کلاسیک، چهار در، "لیموزینی" با حداقل تعداد عناصر تزئینی مختلف است. سالن مجهز به سیستم صوتی داخلی و تهویه مطبوع بود. صندلی‌های ردیف جلو با پارتیشنی از محفظه سرنشینان جدا شده‌اند که نیمه‌ی شیشه‌ی بالایی روی آن می‌افتد. رنگی که ZIL-41045 در آن نقاشی شده است مشکی است.

تریم خودرو

از آنجایی که ZIL-41045 برای سفرهای مقامات عالی رتبه شوروی در نظر گرفته شده بود، توجه ویژه ای به دکوراسیون داخلی خودرو شد. کف آن با فرش پشمی به رنگ خاص «لاک پشتی» پوشانده شده بود که گرد و خاک و خاک را نامرئی می کرد. روکش صندلی ها و درها از موهر هلندی توتونی رنگ مانند ZIL-41045 ساخته شده است که عکس آن در مقاله ارائه شده است.

اما، بنا به درخواست مشتری خاص، گزینه های دیگری نیز وجود داشت: به عنوان مثال، خودرویی که به وزیر دفاع اتحاد جماهیر شوروی D. F. Ustinov خدمت می کرد، فضای داخلی بژ روشن داشت. صندلی های جلو - چرمبوفالو آرژانتینی برخی از خودروها مجهز به تلفن دولتی و تجهیزات ویژه مخفی بودند. اولین ZIL-41045 در سال 1983 ساخته شد و وارد تعادل گاراژ هدف ویژه شد که به سفرهای دبیر کل کمیته مرکزی CPSU خدمات می داد. با این حال، Yu. V. Andropov برای مدت طولانی از ماشین جدید استفاده نکرد. در فوریه 1984، این پست توسط K. U. Chernenko و در مارس 1985 توسط M. S. گورباچف گرفته شد. به دلیل کوتاهی دوران قدرت کنستانتین اوستینوویچ، او لیموزین "خود" را دریافت نکرد و مدل بعدی - ZiL-41047 - فقط در سال 1985 ظاهر شد. بنابراین، M. S. گورباچف که آخرین دبیر کل یک کشور بزرگ شد، توانست بر آخرین مدل ماشین های اجرایی کارخانه خودروسازی ZIL مسکو سوار شود.