تاکسی لندن: تاریخچه، مارک ها

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:13

در قرن شانزدهم، کالسکه های مزدور در سراسر بریتانیا در حرکت بودند، که اولین اجداد تاکسی مدرن لندن شدند. شکل گیری نهایی این سرویس در پادشاهی در قرن نوزدهم به دلیل ظاهر شدن تاکسی های سیاه رنگ صورت گرفت. این خودروها به دلیل قابلیت اطمینان، دوام و ظاهر غیرعادی برای یک خودرو شناخته شده اند.

اولین مدل تاکسی در لندن

اولین تاکسی های شهری خودروهایی از شرکت تاکسی الکتریکی لندن بودند. همانطور که ممکن است حدس بزنید، موتورهای آنها با برق کار می کردند. پایتخت بریتانیا این نوآوری را مدیون والتر برسی 23 ساله، تاجری است که مالک شرکت فوق الذکر و نویسنده پروژه خودروهای الکتریکی بود. اولین کابین ها با یک بار شارژ تا 75 کیلومتر پیمودند.

در طول سالیان عمر این شرکت، خودروهای برسی در صدها تصادف منجر به فوت شده اند. این امر منجر به ورشکستگی یک تاجر جوان و ناپدید شدن کامل خودروهای برقی از خیابان های شهر شد.

بهبود تاکسی لندن در قرن بیستم

در سال 1903 دردر پایتخت بریتانیا اتومبیل هایی با موتور بنزینی وجود دارد. برای چندین دهه هیچ اتحادی در مورد مارک های تاکسی وجود نداشت. این شرکت ها مدل های مختلفی از ماشین ها را خریداری کردند که از جمله آنها می توان به Rational، Austin، Prunel و Simplex اشاره کرد. تنها چیزی که همه آنها مشترک بودند سیاهی بود.

در سال 1919، ویلیام بردمور، صنعتگر اسکاتلندی، تلاش کرد تا قراردادی برای ساخت تاکسی برای لندن ببندد. او نویسنده مدل هایی مانند Beardmore Mk1، Mk2 Super و Mk3 Hyper شد. در آن زمان بود که ظاهر کلاسیک کابین ایجاد شد: مکانی در کنار کابین تاکسی نه برای مسافران، بلکه برای چمدان آنها.

بعدها، Beardmore به عنوان یک رقیب در مقابل شرکت Morris قرار گرفت، که در سال 1929 نسخه خود را از تاکسی لندن طراحی کرد (عکس بالا). این مدل با وسایل نقلیه قبلی تفاوت داشت زیرا صندلی های سرنشین در بالای راننده قرار داشتند. تنها و بزرگترین عیب این کابین هزینه آن بود. خیلی بالا بود و هیچ شرکتی توان خرید عمده محصولات موریس را نداشت.

در سال 1929، شرکت آستین به مبارزه برای انحصار پیوست و خودرویی را روانه بازار کرد که برای نقش تاکسی مناسب بود. سقف کابین آنقدر بلند بود که مسافران می توانستند ایستاده سوار شوند. دلیل ناپدید شدن رقبای آستین قیمت پایین خودروهای آنها بود. چند سال بعد، این شرکت یک برند تاکسی لندنی با طبقه کم مانند اتوبوس های مدرن انگلیسی ایجاد کرد. ظاهر این خودروها شبیه کابین های فعلی است.

بعد از ثانیهدر جنگ جهانی دوم، آستین، همراه با سازنده خودروهای Carbodies، سری خودروهای FX3 را عرضه کردند. در مقایسه با مدل‌های قبل از جنگ، ماشین‌های جدید سخت‌تر، سریع‌تر و به نظر مدرن‌تر بودند. در سال 1954، Beardmore تلاش کرد تا با Mk7 Paramount Taxicab نسبتاً موفقی وارد بازار شود. حقیقت را بگویم، این خودرو تقریباً به طور کامل از آستین FX3 کپی شده بود.

1958 با توسعه آن تاکسی بسیار کلاسیک مشخص شد که برای حفظ آن میهن پرستان انگلیسی و حامیان سنت ها می جنگیدند. FX4 با مدل‌های قبلی با فضای بسته بسته و صندلی‌هایی که مسافران می‌توانستند روبروی یکدیگر بنشینند متفاوت بود.

بعد از ورشکستگی آستین، مترو کامل ویمن توسعه تاکسی ها را بر عهده گرفت. ظاهر خودروها به ظاهری مدرن‌تر تغییر کرده است، اما چیدمان داخلی یکسان است و مورد علاقه همه است.

تاکسی در خیابان های لندن مدرن

پس از تصمیم برای توقف تولید FX4، LTI جایگزینی برای Metrocab مهندسی کرد. کابین TX1 شکل کلاسیک خود را حفظ کرد، اما مدرن تر به نظر می رسید. در سال 2007، LTI مدل های TX2 و TX4 را ایجاد کرد. در خودروهای جدید، فضای داخلی بیشتر به روز شده است، در حالی که طراحی بیرونی ثابت مانده است.

در سال ۲۰۱۴، کامکورپ متروکاب را با متروکاب جدید احیا کرد. این خودرو اولین تاکسی تمام الکتریکی با طراحی بیرونی و داخلی کلاسیک بود. بنابراین، کامکورپ تا حدی به دوران والتر برسی بازگشته است.

ایمنی سفر

هنگام سوار شدن به تاکسی های لندن، مسافران می توانند برای ایمنی خود آرام باشند. کابین های مشکی مدرن به دلیل راحتی، سرعت و دوام در سراسر جهان مشهور هستند. تولید کنندگان تاکسی های انگلیسی حداقل ده سال عمر مفید را تضمین می کنند. طی این مدت، مسافت پیموده شده خودرو معمولاً حدود 800 هزار کیلومتر است.

در مورد وظایف یک تاکسی، مهارت، دانش، ارشدیت و تجربه وی توسط مقررات عمومی قوانین برای رانندگان کنترل می شود. علاوه بر این، یافتن دستگاه های مدرنی مانند ناوبری GPS در تاکسی های لندن تقریبا غیرممکن است. واقعیت این است که همه، حتی یک نماینده تازه کار این حرفه شگفت انگیز، وظیفه خود می دانند که از گوشه و کنار پایتخت و اطراف آن بشناسند.

رانندگان تاکسی غیرقانونی

کرایه های بالا مانند هر کشور دیگری باعث ظهور مهاجران غیرقانونی شد. شما با چنین رانندگان تاکسی در ایستگاه‌های راه‌آهن و فرودگاه‌ها ملاقات نخواهید کرد، زیرا دعوت از مشتریان به آنجا اکیداً ممنوع است. اما در نزدیکی سالن‌های کنسرت، کلوپ‌های شبانه و تئاترها بیش از حد کافی رانندگان غیرقانونی وجود دارند. تعرفه خدمات آنها بسیار کمتر از تعرفه های رانندگان تاکسی رسمی است، اما فقط مشتریان مسئول عواقب چنین سفرهایی هستند.

حقایق قابل توجه

کلمه "تاکسی" از نام وسیله ای برای تعیین هزینه سفر - تاکسی متر - می آید. نویسنده این اختراع بارون فون تور و تاکسی آلمانی بود.تاکسی های زرد محبوب در نیویورک از انگلستان می آیند. در پایتخت بریتانیا، دو ماشینمدل های آستین با رنگ روشن رنگ آمیزی شد و به آمریکا صادر شد. برندهای خودرو در بین نیویورکی ها ریشه نگرفته اند، اما رنگ زرد به نمادی از تاکسی ها در شهر تبدیل شده است.

در طول قرن ها وجود حمل و نقل اجاره ای در بریتانیا، این سرویس به گونه ای دیگر نامیده شده است. نام تاکسی لندن در پایان قرن شانزدهم را می توان از روی معنای کلمه فرانسوی hacquenée به معنای «اسب اجاره ای» قضاوت کرد. در اواسط قرن نوزدهم، هاکنی با یک تاکسی جایگزین شد. این نام برگرفته از کانورتیبل هایی است که در آن زمان ظاهر شده بودند. به رانندگان تاکسی تاکسی می گویند.

سقف های بلند تاکسی های لندن به طور خاص برای مسافران طراحی شده اند تا بتوانند بدون برداشتن کلاه بالا در ماشین بنشینند. کابین سیاه کلاسیک تنها نوع حمل و نقل در پایتخت نیست. در خیابان های شهر می توانید با یک تاکسی کوچک روبرو شوید - یک کپی دقیق از "برادر بزرگ" آن ، که بدنه آن سخاوتمندانه با تبلیغات روشن چسبانده شده است. سفر با چنین تاکسی ارزان تر است و شما می توانید آن را فقط به دو روش سفارش دهید - از طریق اینترنت یا تلفن. رانندگان مینی تاکسی مجاز به سوار کردن مسافران در خیابان نیستند. برای آنها، این مملو از جریمه چشمگیر و از دست دادن مجوز است.