ماشین ZIS-115 - لیموزین زرهی استالین

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:01

دوران خودروهای زرهی برای اولین افراد اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۳۵ آغاز شد. در این زمان، هدیه ای از ایالات متحده برای رفیق استالین تحویل داده شد - یک پکارد زرهی سفید. رهبر بلافاصله رنگ غیر نامگذاری را دوست نداشت و به سیاه تغییر یافت و در نتیجه استانداردی برای اتومبیل های بعدی افراد اول ایجاد کرد.

رنگ شاید تنها چیزی باشد که به استالین نمی خورد و برای چندین سال چندین دسته از پاکاردهای زرهی به اتحاد جماهیر شوروی تحویل داده شد تا به بالاترین رده های CPSU (b) خدمت کنند. و با این حال، به عنوان یک "پدر واقعی مردم"، ایوسف ویساریونوویچ آن را نمونه بدی می دانست که بالاترین رتبه ها اتومبیل های خارجی را رانندگی می کنند. در سال 1942، تصمیم گرفته شد تا لیموزین زرهی خود را توسعه دهند. بدین ترتیب تاریخ ZIS-115 آغاز شد.

ماشین زرهی برای رهبر

علیرغم آزمایش موفقیت آمیز چندین نمونه اولیه در سالهای 1946-1947، اولین خودروی زرهی کلاس ممتاز در سال 1948 وارد خدمت شد. ماشین ZIS-115 متعاقباً توسط کارخانه خودروسازی استالین مسکو تولید شدبه نام لیخاچف. تعداد محدودی نسخه از مغازه مونتاژ خارج شد، طبق دستور خاص دولت اتحاد جماهیر شوروی، طبق برخی گزارش ها، تعداد کل از 32 واحد تجاوز نمی کند. ZIS-115 - لیموزین زرهی استالین عمدتاً به این دلیل است که خود رهبر یکی از اولین افرادی بود که این ماشین برای او در نظر گرفته شد.

ماشین دولتی دوران جنگ تازه پایان یافته به سادگی موظف بود تمام قدرت و قدرت کشور شوروی را تجسم کند. طبق توصیه های مدیریت، ZIS-115 قرار بود نه تنها به یک وسیله نقلیه راحت که شایسته بالاترین رتبه ها باشد، بلکه به یک قلعه تسخیر ناپذیر تبدیل شود که قادر به ارائه حداکثر درجه امنیت است. یکی از وظایف اصلی طراحان این بود که اطمینان حاصل کنند که خودروی زرهی نماینده از انبوه حمل و نقل عمومی متمایز نمی شود و توجه بی مورد را به خود جلب می کند.

VMS معمولی با راز

بنابراین ZIS-115 از نظر ظاهری با ماشین سری ZIS-110 تفاوتی نداشت. ویژگی‌های متمایز عبارتند از: جست‌وجوی مه شکن اضافی در سپر جلو، پایه پرچم، لاستیک‌های بزرگ بدون دیواره‌های جانبی سفید، درپوش‌های برآمده و شیشه‌های ابری. در غیر این صورت، وسایل نقلیه یکسان هستند، به استثنای تجهیزات ایمنی خاص، که طراحان با آن تلاش کرده اند. ضخامت زره ZIS-115 بین 4.0 تا 8.6 میلی متر بوده و می تواند محافظت قابل اعتمادی در برابر گلوله و ترکش ایجاد کند. در ماشین شکسته نشداز یک اسلحه کوچک نظرات مختلفی در مورد جرم کل خودرو وجود دارد، در منابع مختلف مقادیر در محدوده چهار تا هفت تن نشان داده شده است. واحد نیرو برای این سنگین وزن یک موتور اجباری 160 اسب بخاری از ZIS-110 بود که سرعت این خودروی زرهی سبک را با مصرف سوخت تقریباً 30 لیتر در هر 100 کیلومتر به 120 کیلومتر در ساعت رساند.

ویژگی ها

روی ماشین‌هایی که برای کار با سرعت بالا در خط میانی اتحادیه طراحی شده‌اند، یک سیستم خنک‌کننده روانکار نصب شده است. کنترل با استفاده از یک دماسنج نمایش داده شده بر روی داشبورد با یک بخش از مقادیر حد انجام شد. در وسایل نقلیه ZIS-115 که برای کار در مناطق کوهستانی در نظر گرفته شده است، سیستم های خنک کننده آب تقویت شده برای اطمینان از افزایش عملکرد پمپ آب در افزایش سرعت فن نصب شده است. این سیستم شامل قرقره های اصلاح شده، فن های سفارشی و ژنراتورهای اضافی بود.

ایمنی

لیموزین ZIS-115 استالین یک سیستم رزرواسیون منحصر به فرد برای زمان خود داشت که باعث می شد آن را به یک وسیله نقلیه جنگی نزدیکتر کند تا یک ماشین سواری. سیستم رزرو کپسول یک پوسته یک تکه بود که با اجزای بدن روکش شده بود. این رویکرد باعث شد که از نظر ظاهری تفاوت چندانی با اتومبیل های معمولی نداشته باشد ، بدون اینکه در جریان ترافیک برجسته باشد ، قدرتمندترین زره از چشم مردم عادی پنهان شد. این کپسول زرهی به طور جداگانه در یک کارخانه نظامی در نزدیکی مسکو با علامت "محصول شماره 100" تولید شد. هر بدنه زرهی به صورت جداگانه برای یک نسخه خاص تولید می شدZIS-115، همانطور که توسط یک شماره لوازم جانبی خاص مشهود است، و در یک زمین آموزشی ارتش برای نفوذ مورد آزمایش قرار گرفت. مونتاژ خودروهای زرهی در یک کارگاه جداگانه با سیستم دسترسی انفرادی ویژه انجام شد.

شیشه ضد گلوله 75 میلی متر. به دلیل وزن زیاد (حدود 100 کیلوگرم) برای بالا بردن شیشه ها از مکانیزم بالابر هیدرولیک مخصوص و برای پایین آوردن آن ها از بره مخصوص استفاده می شد و شیشه حداکثر تا نصف پایین می آمد. برای جلوگیری از باز شدن تصادفی یا ناخواسته درها در حین حرکت، به زنجیر مخصوصی مجهز شدند. ZIS-115 استالین به پارتیشن بین صندلی راننده و محفظه سرنشین مجهز نبود. این ویژگی متمایز از خودروی پایه ZIS-110 باعث شد که این خودروی زرهی بیشتر شبیه یک سدان بزرگ باشد تا یک لیموزین. بر اساس برخی اطلاعات، عدم وجود پارتیشن خواسته خود جوزف ویساریونوویچ بوده است، به این دلیل که او هیچ رازی از مردم ندارد.

آسایش

خودروهای ZIS-115، اگرچه به صورت انتخابی، مجهز به تهویه مطبوع بودند. نصب در محفظه چمدان قرار داشت، کانال های هوا در دو طرف صندلی های عقب قرار داشتند. روکش صندلی‌ها با روکش پارچه‌ای گران‌قیمت، و صندلی‌های جلو با چرم دست دوخته شده بود.

یک ماشین خوب است، اما خدا ایمن تر را حفظ می کند

هیچ موردی وجود نداشت که استالین دو بار متوالی از یک ماشین برای سفر استفاده کند. پلاک هایی که آن هم به دلیل اضافه شدن چراغ جلو به صورت انحصاری نصب شدعقب، همیشه بعد از هر سواری عوض می شود. هیچ یک از کارمندان گاراژ کرملین و حتی نگهبانان تا آخرین لحظه نمی دانستند کدام یک از ماشین ها خروجی خواهد بود. همین امر در مورد مسیر نیز صادق بود که طبق معمول، تقریباً در آخرین لحظه ممکن بود تغییر کند.

ماشین افسانه ای

دوران خودروهای زرهی شوروی برای اعضای دولت با مرگ استالین به پایان رسید. ماشین افسانه ای استالین ZIS-115 بی ربط شده است. انتشار آن متوقف شده است. چندین نسخه از خودروهای زرهی استالین به رهبران احزاب کشورهای اردوگاه سوسیالیستی اهدا شد، بقیه با نظارت کمیسیون های ویژه و با امضای اقدامات لازم از بین رفت. دلایل تصمیم گیری برای اسقاط ZIS-115 به طور قطع مشخص نیست، اما بر اساس برخی برآوردها، تنها هشت مورد از این خودروهای منحصر به فرد در مجموعه های مختلف نگهداری شده است. رایج ترین عقیده در مورد زمینه های انهدام اتومبیل های زرهی استالین این است که علاقه رهبری جدید حزب به این وسایل نقلیه صفر بود و انتقال چنین تجهیزاتی به اشخاص ثالث غیرممکن بود، زیرا به عنوان "سری" طبقه بندی می شد.