UralZiS-355M: مشخصات. واگن باری. کارخانه خودروسازی اورال به نام استالین

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 14:58

تاریخ دانان فناوری داخلی بر این باورند که در روزی که آخرین UralZiS-355M از خط مونتاژ کارخانه خودروسازی میاس خارج شد، دوران ZiS-5 سه تنی به پایان رسید. او همچنین به قول مردم «زاخار ایوانوویچ» است. که در طول سال های جنگ به یک افسانه واقعی تبدیل شد. چرا دقیقا پس؟ واقعیت این است که 355M آخرین اصلاح زاخارای معروف بود. اما این خودرو، اتفاقا، که به یک توسعه بسیار موفق و کاملا مستقل تبدیل شد، به طور غیرقابل لیاقتی به پشت تاریخ صنعت خودروسازی شوروی رانده شد.

پس زمینه

در پاییز 1941، شرکت های دفاعی مسکو، از جمله کارخانه استالین (ZiS)، به شرق کشور به شهرهای: اولیانوفسک، چلیابینسک، میاس تخلیه شدند. در 30 نوامبر همان سال، کمیته دفاع ایالتی (GKO) تصمیم گرفت تا کارخانه میاس شماره 316 را که بمب های هوایی تولید می کند، مجدداً طراحی کند و با استفاده از پایگاه تولید ZiS پایتخت، تولید موتورهای خودرو و خودرو را سازماندهی کند. گیربکس های مخزن.

در آوریل 1942، وظایف تکمیل شد - مغازه ها شروع به کار کردند. و یک سال بعد، با تصمیم GKO، کارخانه دوباره منتظر تحول بود - به یک شرکت با تمرکز محدود برای تولیدکامیون ها برای این کار، امکانات مونتاژ از اولیانوفسک، جایی که سه تن ZiS-5V مونتاژ شده بود، به Miass منتقل شد. از آن لحظه به بعد تمام ظرفیت های کارخانه خودروسازی جدید به سمت تولید کامیون هدایت شد.

اورال "زاخار"

8 ژوئیه 1944، اولین اورال زاخارا دروازه های کارخانه را ترک کردند، اما در حال حاضر تحت نام خود - UralZiS-5V.

یکی از ویژگی های کامیون سه تنی میاس این بود که در مقایسه با مدل مسکو، این کامیون ساده شده و قیمت آن تا حد مجاز کاهش یافت. برای انجام این کار، بال های مهر و موم شده با شکل گرد از ساختار حذف شدند و آنها را با بال های L شکل جوش داده شده جایگزین کردند. کابین از داخل با تخته کف پوش پوشیده شده بود. پله های فلزی و لبه فرمان با گلگیرهای چوبی آهنی با تخته سه لا تعویض شد و از دو چراغ جلو فقط چراغ سمت چپ (راننده) باقی مانده بود. سیستم گرمایش کابین و همچنین پنجره های درب دیگر نصب نشدند. سیستم ترمز فقط روی محور عقب کار می کرد.

چنین اقداماتی باعث شد تا از هر دستگاه 124 کیلوگرم ورق آهن صرفه جویی شود که برای زمان جنگ بسیار مهم بود. علاوه بر این، سبک شدن خودرو، همراه با استفاده از موتور 77 اسب بخاری ZiS-5M، دینامیک آن را 35٪ افزایش داد و کامیون Ural در مقایسه با ZiS مسکو 10-16٪ اقتصادی تر شد.

خارج از زمان

پس از بازگشت کارخانه استالین از تخلیه به کارگاه های بومی و شهری خود، توسعه بیشتر زاخار ایوانوویچ به دو روش مختلف انجام شد: در مسکو، ZiS-5 برای اولین بار تغییر شکل داد.در ZiS-150، سپس در ZiS-164، و از طریق ZiS-164A (مدل متوسط) در ZiS-130. یعنی پیشرفت در جریان بود. در میاس، ZiS-5V قدیمی هنوز مونتاژ شده بود.

بی انصافی است که بگوییم UralZiS برای بهبود زاخارا تلاش نکرد. در سال 1947، اورال شروع به توسعه UralZiS-353، یک نفتکش مدرن سه تنی کرد. کار تا سال 1951 ادامه یافت، اما یک مشکل حل نشدنی به وجود آمد: طراحان در تلاش برای خلاص شدن از کابین قدیمی و زاویه دار، گزینه ای را ارائه کردند که شبیه به ZiS-150 بود، اما معلوم شد که ساخت آن بسیار مشکل ساز است. تمبر برای تولید سریال آن در شرایط موجود. در نتیجه، کار روی پروژه متوقف شد.

اقدام موقت

از آنجایی که تکمیل خودروی جدید امکان‌پذیر نبود و ZiS-5 از همه نظر منسوخ شده بود، تصمیم گرفته شد تا به‌طور موقت کامیونی با علامت UralZiS-5M به تولید برسد.

از نظر ظاهری، عملاً با زاخار تفاوتی نداشت، زیرا کابین به سبک قدیمی هنوز روی ماشین نصب شده بود، فقط بالها اکنون شکلی گرد و روان داشتند، شبیه به آنچه در قبل از جنگ بود. ماشین ها. اما داخل کامیون خیلی تغییر کرده است.

"چیدن" جدید برای کامیون قدیمی

اول از همه، "زاخار" اصلاح شده یک موتور به روز دریافت کرد که در آن بهبود یافت: KShM و سر بلوک، پیستون های آلومینیومی و کاربراتور جدید نصب شد. با هم، این امکان تغییر نسبت تراکم را فراهم کرد و آن را به 5.7 افزایش داد (قبلی 4.6 بود) که به لطف آن قدرت موتور (از 76 به 85 اسب بخار) و 7٪ افزایش یافت.کاهش مصرف سوخت حداکثر سرعت خودرو 10 کیلومتر در ساعت افزایش یافته و اکنون به 70 کیلومتر در ساعت رسیده است.

همچنین، یک پاک کننده روغن کامل، یک پیش گرمکن، که برای اولین بار در صنعت راه اندازی موتور را حتی در دمای زیر 20 درجه فراهم می کند، در طراحی کامیون معرفی شد. مکانیزم فرمان جدید؛ مخزن سوخت 110 لیتر; تجهیزات الکتریکی 12 ولت؛ و تعدادی بهبود جزئی دیگر. به هر حال، بیشتر نوآوری ها از "353rd" با تجربه گرفته شده است.

حل مسئله 353

در سال 1956، این فرصت وجود داشت که سرانجام کسب و کار UralZiS-353 از زمین خارج شود. در این زمان، کار بر روی GAZ-62 در کارخانه خودروسازی گورکی در حال انجام بود. در ابتدا، طراحان طرحی برای این کامیون طراحی کردند. بنابراین، کابین خود نسخه کمی اصلاح شده از مدل GAZ-51 بود. اما خیلی زود او را رها کردند. گورکی تصمیم گرفت از کابینی استفاده کند که بالای موتور قرار گیرد. با این حال، برای اولین گزینه رد شده، تمبرها از قبل آماده بودند، و اکنون آنها بی ادعا هستند.

A. A. Lipgart، معلم دانشگاه باومن، که قبلاً طراح اصلی GAZ و مهندس یک کارخانه اتومبیل در میاس بود، به خوبی از مشکلات اورال آگاه بود. این او بود که توصیه کرد تمبرهایی که قبلاً در GAZ غیرضروری بودند به همکاران UralZiS منتقل شوند که انجام شد.

UralZiS-355M car

با خرید یک کابین جدید، UralZiS-353 علامت شماره دیگری - "355M" دریافت کرد. و اگرچه این خودرو پیشرفتی در زاخار ایوانوویچ قدیمی در نظر گرفته می شد ، اما در واقع تقریباً جدید بودمدل کامیون فاصله بین دو محور تقریباً بدون تغییر باقی مانده است ، یعنی همان ZiS-5 (3842 میلی متر) ، اما ابعاد اصلی UralZiS-355M تغییر کرده است ، عمدتاً به دلیل طولانی شدن پلت فرم بدنه 470 میلی متر. از آنجایی که چنین تبدیلی با افزایش ظرفیت حمل دستگاه (تا 3-5 تن) همراه است، هم خود بدنه و هم اتصال آن به قاب تقویت شد، برای این کار از آهنگری قوی و همچنین مربع های سفت تر استفاده شد.. به هر حال، از نظر ظاهری، UralZiS-355M، که کابین آن نسخه کمی بازطراحی شده از GAZ-51 بود، در ترکیب با بدنه جدید، شبیه به اندازه افزایش یافته چمن شد.

ارتقاء موتور 355

موتور کامیون به روز شده نیز تحت بازنگری جدی قرار گرفته است: طراحان از سرسیلندر مرطوب با سوراخ های بزرگ و تهویه اجباری میل لنگ استفاده کردند. علاوه بر این، پروفیل بادامک های میل بادامک تغییر یافته، سیستم روغن کاری بهبود یافته و آسترهای ضد خوردگی در بلوک سیلندر قرار داده شده است. مهر و موم روغن عقب نصب شده روی میل لنگ نشت روغن را از میل لنگ از طریق یاتاقان از بین می برد، که یک نقطه ضعف مشخصه برای ZiS-5 بود. بهبود درایو مکانیسم های کمکی باعث کاهش قابل توجه نویز در حین کارکرد موتور شده است. به طور کلی، ارتقاء واحد قدرت UralZiS-355M وزن آن را 30 کیلوگرم کاهش داد.

سایر تغییرات ایجاد شده در طراحی کامیون

در گیربکس، مهر و موم جعبه پرکننده به طور قابل توجهی بهبود یافت، از گیره های فنری تقویت شده استفاده شد، که به لطف آن، دنده سوم از خود جدا شدن متوقف شد، همانطور که اغلب در زاخار اتفاق می افتاد. علاوه بر این، ایست بازرسیبا دقت بیشتری نسبت به میل لنگ موتور متمرکز شده است.

طراحی پل UralZiS-355M و تحولات آن را دور زدند. پیش از آن، مجموعه محوری تقویت شد و از گریس فروشگاهی نیز استفاده شد. با توجه به افزایش مسیر چرخ جلو در کامیون جدید، پرتو چرخ نیز طولانی تر شد. در محور عقب که پیشرو است، طراحان یک جعبه دنده تقویت شده و آستر برای چرخ دنده های محور محور نصب کردند و همچنین مرکز کاپ های دیفرانسیل را تغییر دادند.

سیستم تعلیق جلو به صورت فنر کشیده با کمک فنر ساخته شده بود که آن را کاملا نرم کرده بود. برعکس، قسمت عقب به دلیل افزایش اندازه سطح مقطع فنرهای برگ سفت تر شده است.

برای افزایش قدرت مانور خودرو، مکانیزم فرمان جدیدی با سینماتیک ساده شده و نسبت دنده 20.5:1 نصب شد (ZiS-5 دارای 15.9:1 بود).

علاوه بر این، UralZiS-355M از یک سیستم مدرن 12 ولتی تک سیم، چراغ های جانبی، یک پدال سوئیچ پایی برای تعویض نور (از دور نزدیک)، یک رله تنظیم کننده با نشانگرهای جهت استفاده کرد. برای راحتی نگهداری در شب، یک لامپ در زیر کاپوت نصب شد. علاوه بر این، پانل ابزار به روز شده است و یک چراغ کابین نیز اضافه شده است.

قابلیت خوب کامیون با افزایش فاصله از زمین، زوایای ورودی و خروجی خوب انتخاب شده (44 درجه - جلو، 27.5 - عقب)، و همچنین کشش بهتر موتور تضمین شد.

UralZiS-355M: مشخصات

قیافه آنها اینگونه بودراه:

• فرمول چرخ - 4x2.
• ابعاد - 6290 mm x 2280 mm x 2095 mm.
• فاصله از زمین - 26.2 میلی متر.
• فاصله محوری: 1675 میلی متر عقب، 1611 میلی متر جلو.
• شعاع گردش (خارجی) - 8.3 متر.
• وزن ناخالص وسیله نقلیه - 7050 کیلوگرم.
• وزن محدود - 3400 کیلوگرم.
• ظرفیت بار UralZiS-355M 3500 کیلوگرم است.
• قدرت موتور - 95 لیتر در ثانیه.
• ظرفیت مخزن سوخت - 110 لیتر.
• مصرف بنزین - 24 لیتر در 100 کیلومتر.
• حداکثر سرعت 75 کیلومتر در ساعت است.

تولید دسته ای دستگاه جدید

علیرغم این واقعیت که تولید UralZiS-355M بسیار طول کشید، در ابتدا برنامه ریزی شده بود که فقط برای یک سال (1959) تولید شود و سپس فقط برای توجیه تمام هزینه هایی که قبلاً روی آن سرمایه گذاری شده بود.. با این حال، این مدل به مدت هفت سال خط مونتاژ را ترک نکرد، در درجه اول به دلیل قدردانی بالای مصرف کنندگان.

علاوه بر این، به طور دوره ای بهبودهایی به طراحی خودرو اضافه شد: 1959 - در صلیب های مشترک جهانی، بوش های کشویی با بلبرینگ های سوزنی جایگزین شدند، 1960 - در سیستم تعلیق جلو، به جای کمک فنرهای اهرمی منسوخ. کمک فنرهای تلسکوپی پیشرفته تری نصب شد، 1961 گرم - تهویه میل لنگ به نوع بسته تبدیل شده است.

علیرغم پیشرفت های متعدد در طول مسیر، ظاهر خودرو به جز کتیبه تغییر یافته باقی ماند: مخفف "ZiS" ناپدید شد و اکنون به این شکل به نظر می رسد - "UralAZ". اگرچه در بین رانندگان کامیون هنوز است"زاخار" باقی ماند، وگرنه "اورال" نامیده شد.

اصلاحات "Uralets"

این کارخانه یک "زاخارا" جدید به روز شده تولید کرد، اگرچه دقیق تر است، در دو نسخه: UralZiS-355M - داخل هواپیما، و دوم - فقط یک شاسی، که اغلب برای استفاده استفاده می شد. مخازن.

از آنجایی که "Uralets" کاملاً با نیمه تریلرهای مسطح که وزن رسمی آنها می تواند پنج تن باشد و وزن واقعی آن به 9 تن می رسید، کاملاً کنار آمد، این خودرو اغلب به عنوان یک تراکتور کامیون استفاده می شد.

UralZiS-355M، یک حامل الوار با یک تریلر نیز مورد تقاضا بود. شاسی زاخارا علاوه بر تمام موارد فوق برای ماشین های آبیاری، وانت ها، مخازن فاضلاب و ایستگاه های کمپرسور استفاده می شد. در سال 1958، اورال ها حتی یک نسخه تمام چرخ متحرک از کامیون را تولید کردند، با این حال، دسته وسایل نقلیه بسیار کوچک و بیشتر در کامیون های کمپرسی بودند.

در سال 1960، در قزاقستان، بر اساس UralZiS-355M، اتوبوسی برای 40 صندلی و طرح واگن مونتاژ شد. در یک کلام، ماشین Miass با وجود این واقعیت که فقط یک اصلاح از ZiS-5 سه تنی قدیمی بود، بسیار موفق بود.

هرجا که به آن نیاز دارید

سالهای تولید سریال 355 مصادف با دوره توسعه زمین های بکر و زمین های آیش بود، بنابراین خودرو عمدتاً به سیبری، خاور دور و همچنین به قزاقستان ارسال شد. در بخش های مرکزی و غربی اتحاد جماهیر شوروی، این خودرو در مقادیر کم تحویل داده شد. در سال 1962، یک دسته از کامیون ها در نسخه صادراتی به افغانستان و فنلاند فرستاده شد.

کارخانه کل خودرو192 هزار دستگاه از این دستگاه تولید شده است. با توجه به استانداردهای تولید انبوه، تعداد آنها کم است، با این وجود، این خودرو خود را به عنوان یک خودروی بی تکلف، بسیار قابل اعتماد و قوی، با ظرفیت حمل بزرگ، مطابق با استانداردها، تثبیت کرده است. علیرغم 3.5 تن اعلام شده در مشخصات عملکرد، بدون فشار خاصی، او پنج تن بار نیز حمل می کرد. رانندگان همچنین آن را به دلیل راحتی نسبی آن دوست داشتند، زیرا در آن زمان تعداد کمی از کامیون ها می توانستند به داشتن بخاری کابین ببالند. بله، سیستم تعلیق و موتور خوب با کشش خوب به راننده این امکان را می دهد که حتی در جاده های بسیار بد نیز کاملاً مطمئن باشد.

به طور کلی، اگرچه UralZiS-355M به یک افسانه در صنعت خودروسازی شوروی تبدیل نشد، اما می تواند ادعا کند که استاندارد سادگی، قابلیت اطمینان و بی تکلفی است. جای تعجب نیست که این خودرو از هر نظر به سخت ترین مناطق کشور برای کار فرستاده شده است.

آخرین خودرو در 16 اکتبر 1965 از خط تولید خارج شد. در این روز دوران "زاخار ایوانوویچ" به پایان رسید.

تا به امروز فقط حدود بیست خودرو در شرایط کم و بیش مناسبی زنده مانده اند و حتی در آن زمان نیز اکثر آنها دیگر قادر به حرکت با قدرت خود نیستند و هیچ راهی برای تعمیر آنها وجود ندارد. و همه به این دلیل که قطعات یدکی برای موتور پیدا نمی شود. البته برخی از صنعتگران هنوز موفق به نصب موتور ZiL در زیر کاپوت شدند، اما این امر اصالت و ارزش خودرو را از دست داد.