ZIL-130: تاریخچه توسعه

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:08

کامیون ZIL-130 از سال 1962 تولید شده است. شاسی پایه بیش از 30 سال است که تولید می شود و چندین میلیون نسخه فروخته است. بنابراین، جای تعجب نیست که بسیاری از وسایل نقلیه مبتنی بر ZIL-130 هنوز فعال هستند. به لطف تطبیق پذیری طراحی شاسی و موتور قدرتمند، این خودرو به عنوان پایه ای برای تعداد زیادی از گزینه ها برای تجهیزات مختلف، از جمله مواردی که برای خدمات عمومی استفاده می شود، عمل کرد.

اطلاعات عمومی

یکی از انواع متداول تجهیزات شهری دستگاه آبیاری بوده و هست. واحدهای این نوع کاربردهای گسترده ای دارند - از شستشوی جاده ها و آبیاری فضای سبز تا خاموش کردن آتش در مواقع اضطراری.

شاسی ZIL-130 از همان ابتدای تولید برای نصب تجهیزات شستشوی جاده ها استفاده می شد. در طول سال ها، چندین نسخه از دستگاه های آبیاری تولید شد - KO 002، PM 130 (دستگاه آبیاری)، KPM 64 (دستگاه آبیاری ترکیبی) و AKPM 3. مخزن واحدهای آبیاری نارنجی رنگ شد، کابین می تواندهر (بیشتر رنگ موج دریا). یک چراغ چشمک زن نارنجی روی سقف کابین خودروهای اواخر نصب شده است.

شاسی

دستگاه آبیاری مبتنی بر ZIL-130 بر روی شاسی با پایه استاندارد 3800 میلی متر نصب شد. خودروها مجهز به موتور هشت سیلندر کاربراتوری بودند. با حجم کاری کمی کمتر از 6.0 لیتر، موتور 150 اسب بخار تولید کرد. با. (با محدود کننده سرعت). بنزین A76 به عنوان سوخت استفاده شد. موتور به یک گیربکس سنکرومش پنج سرعته در دنده های 2-5 متصل شد. چرخ های عقب توسط یک شفت کاردان به حرکت در می آمدند.

سیستم تعلیق خودرو بر روی فنرهای نیمه بیضوی نصب شده بود، تیر جلو مجهز به کمک فنرهای هیدرولیک بود. فنر عقب از دو قسمت اصلی و اضافی تشکیل شده است. با توجه به بار تقریبا ثابت، چشمه های دستگاه های آبیاری ZIL-130 تقویت شدند. سیستم ترمز نوع درام دارای درایو پنوماتیک بود. فرمان مجهز به تقویت کننده هیدرولیک بود.

کابین راننده تمام فلزی بود با شیشه جلوی پانوراما. تجهیزات استاندارد شامل یک صندلی راننده قابل تنظیم، یک صندلی سرنشین دو نفره، یک بخاری با یک فن و یک برف پاک کن شیشه جلو بود. تهویه اضافی کابین را می توان از طریق پنجره های کشویی، دریچه های دریچه و دریچه های سقف کابین انجام داد. در نسخه های اولیه، دریچه تهویه دیگری در ناحیه پدال کلاچ وجود داشت. متعاقباً برداشته شد و پس از مدتی دریچه های سقف کابین نیز رها شد.

PM-130

این ماشینیکی از رایج ترین مدل های دستگاه آبیاری ZIL-130 می باشد. تولید آن در سال 1965 در یک کارخانه مهندسی شهری در شهر Mtsensk آغاز شد. متعاقباً چندین شرکت دیگر اتحاد جماهیر شوروی بر تولید دستگاه تسلط یافتند.

ظرفیت مخزن آب 6000 لیتر بود. در داخل مخزن موج شکن هایی برای افزایش سفتی و آرام کردن ارتعاشات سیال در حین مانورهای تند وجود داشت. آب از ته مخزن از طریق یک صافی با سامپ به پمپ می رسید. مخزن با آب از یک شبکه آبرسانی یا یک پمپ از هر مخزن پر می شد. برای کنترل سطح آب در مخزن، پنجره های مخصوص مشاهده وجود داشت.

برای پمپاژ آب، دستگاه مجهز به یک پمپ گریز از مرکز ویژه بود که توسط یک پرتاب برق (PTO) هدایت می شد. پمپ روی قسمت جانبی قاب نصب شده بود و PTO مستقیماً روی میل لنگ گیربکس خودرو نصب می شد. تمام واحدهای تامین آب با خطوط لوله به هم متصل شدند. یک نسخه از دستگاه با یک تریلر مخزن اضافی برای 5000 لیتر آب وجود داشت.

علاوه بر سیستم تامین آب، یک سیستم هیدرولیک اضافی نیز وجود داشت که برای کنترل برس و شخم (در طول عملیات زمستانی) خدمت می کرد. برای آبیاری و شستشو از دو نازل شیار چرخشی که روی برانکارد جلوی دستگاه نصب شده بودند استفاده شد. یک فریم فرعی با یک برس گردان استوانه ای شکل بین پل ها برای جارو کردن جاده تعبیه شد.برس توسط یک زنجیر درایو از جریان برق رانده شد.

KO-002

تولید نسخه قبلی دستگاه آبیاری ZIL-130 حدود 20 سال به طول انجامید. فقط در اواسط دهه 80 با نسخه مدرن KO-002 جایگزین شد. تولید این خودرو در همان کارخانه در Mtsensk انجام شد. اصل کار و طراحی اجزا و مجموعه های اصلی تغییر نکرده است.

تفاوت اصلی بهبود مشخصات فنی دستگاه آبیاری ZIL-130 بود: افزایش ظرفیت مخزن اصلی تا 200 لیتر و عرض منطقه تحت پوشش در هنگام شستشو و آبیاری. سرعت عملیات در حین انجام کار نیز اندکی افزایش یافته است. این دستگاه به جدیدترین واشر کاملا تخصصی تبدیل شده است. تمام مدل‌های بعدی واحدهای اشتراکی مجهز به یک مجموعه تجهیزات قابل تعویض بودند - برای دوره زمستان، مخزن با یک ماژول برای پخش مخلوط ماسه و نمک جایگزین شد.

کارکرد واترشوی در فصل زمستان

در زمستان بر روی تمامی نسخه های دستگاه آبیاری ZIL-130 به جای نازل، برف روب با قاب چرخشی نصب شد. مجهز به سیلندرهای هیدرولیک برای بالا و پایین بردن و همچنین کمک فنرها بود. مجموعه برس بدون تغییر باقی ماند. تجهیزات برف روبی از طریق یک کنترل از راه دور جداگانه از کابین راننده کنترل می شد.