ZIL-111: عکس، مشخصات

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:01

خودروی شوروی ZIL-111 متعلق به کلاس نخبگان است. از سال 1958 تا 1967 تولید شد. در کارخانه لیخاچف در مسکو. این خودرو وارد یک سری در مقیاس بزرگ نشد، فقط بیش از 110 نسخه مونتاژ شد. هدف اصلی این وسیله نقلیه خدمت به سران کشور شوروی است. این مدل جایگزین ZIS-110 قدیمی شد. طبق بخشنامه دولت، دفتر طراحی باید ظرف سه ماه ماشین پیشرفته تری را توسعه می داد. پروژه جدید تا حدی از اصلاحات صنعت خودروسازی آمریکا کپی شده است. ویژگی های این لیموزین نخبه را در نظر بگیرید.

تاریخچه آفرینش

ZIL-11 در خطوط مدرن تر با مدل قبلی خود متفاوت بود، قسمت بدن از چندین اصلاح خارجی کپی شده است (عناصر بیوک، کادیلاک، پاکارد در اینجا ردیابی می شوند). به طور کلی، نمای بیرونی این مدل کاملاً قابل ارائه نیست، بدون ویژگی هایی که یک خودروی رده نماینده را تماشایی و شیک می کند.

در نتیجه مسابقه ای برای بهترین پروژه طراحی اعلام شد. چندین راه حل پیشنهاد شد که بیشتر آنها بر اساس خودروهای آمریکایی دهه 50 بود. هیچ چیزی در کپی کردن تغییرات خارجی وجود نداشتشرم آور است، با این حال، دانستن این اقدام ضروری بود، در غیر این صورت ممکن است اختلافاتی بر سر صدور مجوز ایجاد شود.

نسخه نهایی ZIL-111 تایید شد و در یک کارگاه آزمایشی جداگانه مونتاژ شد. ابتدا چندین نمونه اولیه ساختند که پس از آزمایش، تصمیم به انتشار یک سری محدود گرفتند. مشکل اصلی با مهر زنی پرها به وجود آمد، زیرا ابعاد بال های ماشین به روز شده فراتر از چارچوب استاندارد بود. راه حل با ایجاد یک تجهیزات انحصاری، که عناصر طراحی خارجی بر روی آن ساخته شده بودند، پیدا شد.

ویژگی های فنی ZIL-111

پارامترهای اصلی برنامه وزن به شرح زیر است:

• طول/عرض/ارتفاع - 6، 14/2، 04/1، 64 متر.
• مسیر جلو/عقب – 1.57/1.65 متر.
• فاصله محوری - 3.76 متر.
• ترخیص جاده - 21 سانتی متر.
• وزن خودروی مجهز 2.6 تن است.
• حجم مخزن سوخت - 120 لیتر.

ویژگی های دویدن و سرعت ماشین ZIL-111 مطابق با استانداردهای اتخاذ شده برای طبقه بندی وسایل نقلیه در خدمت ساختارهای دولتی است. در نمای بیرونی خودرو، دستخط تغییرات میان رده آمریکایی، از جمله پنجره های بزرگ، گلگیرهای باله مانند عقب، فرود کم و کمی عدم تناسب بین عرض و ارتفاع خودرو، قطعا قابل تشخیص بود. پایه از نوع قاب مقاومت در برابر شاسی کشیده را ممکن می کرد. بدنه باربر چنین استحکامی نداشت.

موتور ZIL-111

یونیت قدرت خودروی مورد نظر یک کاربراتور اتمسفر استموتور مصرف کننده بنزین نوع AI-93.

پارامترهای اصلی موتور:

• حجم کار - 5969 متر مکعب. ببینید
• تعداد سیلندر - 8 عدد.
• چیدمان V شکل.
• تعداد شیر - 16 عدد
• مکانیسم عملیاتی - نسخه OHV.
• فشرده - 9.
• اندازه قطر استوانه 100 میلی متر است.
• مسیر پیستون - 95 میلی متر.
• غذا - سیستم چهار محفظه کاربراتوری نوع K-85.
• نشانگر قدرت - 200 اسب بخار.
• سرسیلندر - آلیاژ آلومینیوم.
• مواد بدنه یونیت - چدن.

شاسی

ZIL-111 روی سرعت های پایین متمرکز شده است. هدف اصلی این خودرو حمل و نقل سران و اعضای دولت به عنوان بخشی از گروه، رفتن به رژه و ملاقات با مهمانان عالی رتبه در فرودگاه است. در اصل، اینجاست که عملکرد ماشین به پایان می رسد.

در عین حال، زیرانداز وسیله نقلیه دارای حاشیه ایمنی قابل توجهی است. چنین شبکه ایمنی مورد نیاز است تا خودرو در حساس ترین لحظه از کار نیفتد. شاسی از نوع قاب تقویت شده، سیستم تعلیق جلو را حمل می کند. طراحی آن شامل یک مجموعه مستقل چند پیوندی، یک میله پیچشی، فنرهای فولادی و کمک فنرهای هیدرولیک تقویت شده است.

آنالوگ عقب - نوع وابسته، مجهز به فنرهای نیمه بیضی، هیدرولیک، دنده سیاره ای با دیفرانسیل. طراحی بلوک پیوسته است، با انتقال از طریق یک شفت کاردان دو بخش جمع می شود. درگیری هیپوید درشکل یک جفت دنده عملکرد بی صدا واحد را تضمین می کند. صدای خفیفی فقط هنگام حرکت به سمت عقب مشاهده شد.

سیستم انتقال

در مورد گیربکس، ZIL-111 مجهز به یک گیربکس اتوماتیک دو سرعته با ترانسفورماتور هیدرولیک و چرخ دنده های سیاره ای است. سرعت با استفاده از دکمه های واقع در سمت چپ ستون فرمان تغییر می کند. نسبت دنده: (3، 54/ 1، 72/ 1، 0/ 2، 39) - اصلی/جلو/دوم/عقب.

اصلاحات

در سال 1959، مدل معمولی ZIL-111، که عکس آن در بالا ارائه شده است، اولین مرحله مدرن سازی را پشت سر گذاشت و نام 111A را دریافت کرد. این خودرو به اولین تهویه مطبوع مخصوص اتحادیه مجهز شد و شیشه عقب نیز به میزان قابل توجهی کاهش یافت. این تصمیم باعث تقویت تدابیر امنیتی و افزایش راحتی حرکت شد.

در سال 1960، فایتون 111B در یک سری کوچک تولید شد. این یک ماشین بزرگ با هفت صندلی بود که به یک سایبان مجهز بود که با استفاده از هیدرولیک تا می شد و باز می شد. از نظر طراحی، سقف شبیه آنالوگ های مورد استفاده در ZIS بود.

نسخه اصلاح شده 111G در جهت پیاده سازی ها و دگرگونی های اصلی به مهم ترین نسخه تبدیل شده است. این خودرو چراغ‌های جلوی دوتایی، قالب‌های کرومی در کناره‌ها و جلوپنجره رادیاتور با روکش نیکل به‌روز دریافت کرد. ZIL-111 (عکس داخلی زیر) به روشی کاملاً متفاوت در داخل به پایان رسید ، یک تهویه مطبوع از نوع نیمه پنهان جدید ظاهر شد. در نتیجه، این وسیله نقلیه تا 200 بزرگتر شدکیلوگرم و 50 میلی متر بلندتر.

بعدها، صندلی های رژه (ZIL-111D) بر اساس مدل 111G طراحی شدند. اولین نسخه در سال 1963 از خط مونتاژ خارج شد. تنها هفت دستگاه از این نوع تولید شد. تعداد کل لیموزین های نوع باز بر اساس فناوری مورد نظر حدود 120 قطعه بود. به این ترتیب مشکل خودروهای لوکس داخلی حل شد.

حقایق جالب

در مورد فایتون ZIL-11D می توان اشاره کرد که سه خودرو کاملاً مشکی ساخته شده بودند. یک نسخه به GDR ارسال شد، سرنوشت بعدی آن مشخص نیست. دو لیموزین باقی مانده برای مدت طولانی در دیوارهای کارخانه ایستادند. همتایان خاکستری-آبی داستان سرگرم کننده تری دارند، آنها به طور دوره ای برای مدت طولانی در رژه ها ظاهر می شوند.

برای اولین بار، فایتون در سال 1967 به میدان سرخ رفت (رژه ای که به پنجاهمین سالگرد انقلاب اکتبر اختصاص یافته بود). چندین خودرو زیر شاخص 114 برای این تاریخ آماده شده بود، اما این لیموزین های دولتی به این رویداد نرسیدند.

رهبر اتحاد جماهیر شوروی، نیکیتا خروشچف از صمیم قلب یک فایتون را به فرمانده فیدل کاسترو تقدیم کرد. حاکم کوبا با هواپیما به خانه بازگشت و هدیه برای مدت طولانی از طریق دریا به مقصد رسید. به محض ورود به جزیره، ZIL-111 به طور رسمی برای استفاده به فیدل تحویل داده شد و سفیر آلکسیف مراسم را از اتحادیه رهبری کرد.