تراکتور T-125: دستگاه و مشخصات اصلی

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:01

در سال 1965، کارخانه تراکتورسازی در خارکف به تولید در مقیاس کوچک یک وسیله نقلیه جدید چرخدار کلاس سه تنی تسلط یافت که توسعه آن در سال 1959 آغاز شد. اولین دسته از ماشین آلات برای آزمایش در شرایط مختلف در آغاز سال 1962 ظاهر شد. مبتکر ایجاد چنین تراکتورهایی N. S. Khrushchev بود که در سفر خود به ایالات متحده چنین تجهیزاتی را دید. ماشین جدید تحت رهبری طراح ارشد کارخانه KhTZ A. A. Soshnikov ایجاد شد و نام T-125 را دریافت کرد. یکی از ویژگی های اصلی این تکنیک ترکیب ویژگی های یک تراکتور پرسرعت با افزایش توانایی کراس کانتری و یک تراکتور بود.

اطلاعات عمومی

منطقه اصلی استفاده از تراکتور جدید کارهای کشاورزی، جاده ای و حمل و نقل بود. تراکتور T-125 هنگام استفاده در میدان، به دلیل وجود سیستم چهار چرخ محرک، می تواند طیف وسیعی از کارها را در شرایط مختلف خاک انجام دهد. چرخ‌های با قطر بزرگ حدود 400 میلی‌متر فاصله از زمین را ایجاد می‌کردند که با نصب مکانیسم پیوند، 50 میلی‌متر کاهش یافت. عکس زیر تراکتورهای T-125 و MTZ-52 را در یکی از نمایشگاه ها نشان می دهد.

در حین حمل و نقل، تراکتور با نیمه تریلرهایی با ظرفیت حمل تا 20 هزار کیلوگرم کار می کرد. در همان زمان، اجازه استفاده از چنین وسایل نقلیه ای در جاده های عمومی و جاده های کشور و همچنین در شرایط خارج از جاده داده شد. حداکثر سرعت تراکتور T-125 همراه با یک تریلر به 30 کیلومتر در ساعت رسید.

موتور و گیربکس

یک موتور دیزلی شش سیلندر 130 اسب بخاری مدل AM-03 با کلاچ خشک دو دیسکی به عنوان واحد قدرت استفاده شد. برای بسیاری از گره ها، موتور با موتورهای دیزل گسترده YaMZ-236 متحد شد. گیربکس تراکتور T-125 برای ماشین های تمام چرخ متحرک کلاسیک است.

گیربکس اصلی دارای چهار دنده اصلی و یک برد کم اضافی است که هنگام کار در شرایط سنگین خارج از جاده یا هنگام شتاب گیری از حالت سکون با بار سنگین استفاده می شود. یک جعبه انتقال دو مرحله ای به جعبه دنده متصل شده بود. یک کپی سریالی از دستگاه در عکس زیر نشان داده شده است، نوشته مهر شده "T-125" در کناره کاپوت به وضوح قابل مشاهده است.

به لطف این انتقال، تراکتور می تواند سرعت رو به جلو در محدوده 0.7 تا 29 کیلومتر در ساعت داشته باشد. در همان زمان، در دو سرعت اول (بدون تغییر دنده)، نیروی کششی 3500 کیلوگرم به دست آمد.

شاسی و کابین

تراکتور به دو محور محرک مجهز بود و محور عقب به طور سفت و سخت به قاب وصل شده بود. محور جلو دارای سیستم تعلیق فنری و درایو متصل از صندلی راننده بود. خود قاب از دو قسمت تشکیل شده بود،توسط یک لولا بهم متصل شده است. طراحی محورها و چرخ ها امکان تنظیم گیج را به دو مقدار ثابت - 1630 و 1910 میلی متر فراهم می کند. برای راندن دستگاه های کمکی و اتصالی در قسمت عقب تراکتور یک شفت برق وجود داشت. برای او دو مجموعه دنده قابل تعویض وجود داشت که سرعت چرخشی 540 یا 1000 دور را فراهم می کرد. در زیر عکسی از تراکتور KhTZ T-125 در یکی از نمایشگاه های ماشین آلات کشاورزی مشاهده می شود.

کابین راننده تمام فلزی دارای دو صندلی مجزا بود و مجهز به سیستم گرمایش و تهویه کارآمد بود. تهویه اضافی در هوای گرم می تواند از طریق شیشه جلو تاشو انجام شود. فضای شیشه ای بزرگ درها و قسمت عقب کابین، دید کلی خوبی را برای راننده تراکتور T-125 فراهم کرده است. یک تقویت کننده هیدرولیک در طرح فرمان گنجانده شده بود که کنترل دستگاه را بسیار تسهیل می کرد. برای متوقف کردن تراکتوری با وزن تقریباً 7000 کیلوگرم از ترمز بادی استفاده شد.

تعدادی از اصلاحات بر اساس تراکتور ایجاد شد، مانند نسخه T-127 برای شرکت های صنعت چوب، ماشین جاده T-128، تراکتور مهندسی KT-125 و T-126 جلو. لودر طرح ماشین ورود به سیستم در زیر نشان داده شده است.

خانواده ماشین‌ها برای مدت کوتاهی تا سال ۱۹۶۹ تولید شد و در این مدت تنها ۱۹۵ تراکتور از نسخه پایه و ۶۲ دستگاه دیگر با تغییرات مختلف مونتاژ شد. حتی یک ماشین تا زمان ما باقی نمانده است. حتی عکس های T-125 وماشین‌های مبتنی بر آن.