UAZ "Jaguar" وسیله نقلیه تمام زمینی آبی خاکی: عکس، مشخصات

2024 نویسنده: Erin Ralphs | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-19 15:07

UAZ دوزیستان "جگوار" پروژه ای از خودروسازان اولیانوفسک است که تقریباً به فراموشی سپرده شده است. زمانی به حق می شد آن را افتخار تولیدکنندگان داخلی دانست. با وجود این واقعیت که ایجاد این وسیله نقلیه تمام زمینی چندین دهه پیش آغاز شد، اما هنوز اهمیت خود را از دست نداده است. تاریخچه ایجاد آن و همچنین ویژگی ها و ویژگی های دستگاه را در نظر بگیرید.

توسعه و ایجاد

در سال 1977، در کارخانه اتومبیل سازی در اولیانوفسک، توسعه وسایل نقلیه ویژه خارج از جاده با تمرکز بر نیازهای ارتش و بخش کشاورزی آغاز شد. این پروژه توسط طراح معروف L. A. Startsev رهبری شد. این پروژه زیر نظر وزارت دفاع شروع به توسعه کرد و نام وسیله نقلیه تمام زمینی آبی خاکی را با کد UAZ "جگوار" دریافت کرد.

هدف اصلی خودروی آفرود جدید حمل و نقل پرسنل، بار، نصب تجهیزات فنی ویژه و یدک کشی تریلرهای تا وزن ۷۵۰ کیلوگرم است. این دستگاه بر اساس اصلاح 3151 ساخته شد. در سال 1978 اسنادی ارائه شد که در آن نقشه های دستگاه های مختلف مقدار قابل توجهی را اشغال کردند. این به دلیل این واقعیت است که قرار بود چندین را سوار شودگره های نوآورانه از جمله آنها: یک وینچ، پیچ های سربی با شفت بلند کردن برق، پمپ های پمپاژ، فرمان آب و چند نوآوری دیگر.

تست

به مدت شش ماه در سال 1980، چهار مدل UAZ جگوار مورد آزمایش قرار گرفتند. آزمایش ها در شرایط آب و هوایی مختلف انجام شد:

1. در آستاراخان در مناظر استپی در دمای بالای +40 درجه سانتیگراد.
2. در یاکوتیا در زمستان.
3. در رشته کوهی در پامیر، در ارتفاع ۴۶۰۰ متری از سطح دریا.

در نتیجه، این دوزیست در محدوده دمایی 45- تا 47+ درجه آزمایش شد. در همان زمان، وسیله نقلیه تمام زمینی عملکرد بسیار خوبی از خود نشان داد و با موفقیت بر اکثر موانع غلبه کرد. به موازات راه اندازی تجهیزات، اسناد و مدارک از جمله تجهیزات سیستم پمپاژ آب و ترمز دستی در حال نهایی شدن بود.

در سه ماهه دوم، توسعه دهندگان دو نمونه اولیه دیگر از خودروی UAZ پروژه جگوار را منتشر کردند. آنها ایرادات قبلی و اشکالات طراحی را در نظر گرفتند. مجموع مسافت طی شده در طول آزمایش نمونه های وسایل نقلیه تمام زمینی حدود 150 هزار کیلومتر بود. در نتیجه، وزارت دفاع و صنعت خودرو تصمیم به شروع تولید سریال این اصلاح کردند.

بهبود

ظرف سه سال (1986-1989)، بر اساس قرارداد بین کارخانه و KGB، مدل UAZ 3907 جگوار توسعه و آزمایش شد که عکس آن در بالا ارائه شده است. این ماشین برای مرزبانان در نظر گرفته شده است، نام دوم "باکلان" را دریافت کرد.

در میان موارد اضافیاز ویژگی های دستگاه می توان به جنبه های زیر اشاره کرد:

• در دسترس بودن شش جفت اسکی.
• تجهیز با ایستگاه رادیویی و سیستم مکان.
• سلاح به شکل مسلسل سبک.

این مدل مجهز به واحد قدرت کاربراتوری نوع 4141610 بود. قدرت موتور 77 اسب بخار در آستانه حداکثر سرعت 100 کیلومتر در ساعت بود. مصرف سوخت در حالت مختلط حدود 12 لیتر برای هر 100 کیلومتر بود.

ویژگی های طراحی

خودروی سراسری UAZ "جگوار" به قاب اصلاح شده 3151 مجهز شد. با جوشکاری در قسمت های جلو و عقب که امکان نصب وینچ را ممکن می کرد و همچنین به عنوان سپر عمل می کرد بهبود یافت. برای نصب براکت های پروانه و سایر تجهیزات اضافی.

طراحان تصمیم گرفتند که پروژه را بیش از حد پیچیده نکنند، در این رابطه از محورهای مجهز به چرخ دنده های کاهش چرخ استفاده شد. فنرهای جلوی کوتاه با یک تغییر دراز جایگزین شدند که این امکان را فراهم می کرد که حرکت دوزیست هموارتر شود. از آنجایی که اصلاح توسعه یافته UAZ 3907 "Jaguar" نیز برای حرکت در آب در نظر گرفته شده بود، بدنه وسیله نقلیه تمام زمینی کاملاً هوابند ساخته شد. این امر امکان محافظت از دستگاه در برابر رطوبت و خطر آلودگی موتور و سایر قطعات داخلی و مجموعه ها را فراهم می کند.

یک مبدل حرارتی مجزا در سیستم خنک کننده عملکرد واحد قدرت را در یک رژیم حرارتی قابل قبول تضمین می کند. وینچ نصب شده بر روی وسیله نقلیه تمام زمینی قادر است در حرکت با دنده اول درگیر کار کند و همچنین دردر صورت باز شدن کابل با سرعت معکوس. دستگاه بالابر توسط برق به حرکت در می آید.

داخل ماشین ارتش به سبک زاهدانه ساخته شده است. با وجود حداقل امکانات، یک جفت صندلی نرم و دو صندلی تاشو به صورت طولی در داخل ارائه شده است. چنین راه حلی امکان انتقال یک تیپ یا یک واحد نظامی متشکل از هفت جنگنده را فراهم کرد.

عملیات

جالب ترین ویژگی در طراحی خودروی تمام زمینی UAZ پروژه جگوار، شناوری دوزیست است. او امکان غلبه بر موانع آبی را با دوجین سرنشین نشان داد. اولین مدل‌ها برای افزایش قدرت مانور روی آب به سکان‌های آبی مجهز بودند، اما این تصمیم به موقعیت‌های مبهم منجر شد.

یکی از آزمایشات روی رودخانه ولگا نشان داد که پس از مانورها، فرمان آب به سادگی ناپدید شد. به احتمال زیاد، در نتیجه برخورد با یک مانع محکم شکسته شده است. علاوه بر این که آزمایش کنندگان متوجه گم شدن فرمان نشدند، قدرت مانور این وسیله نقلیه سراسری در همان حد باقی ماند. چرخ‌های جلو عملکرد فرمان را به خوبی مدیریت می‌کردند و در نتیجه فرمان آبی به عنوان یک افزودنی غیر ضروری در نظر گرفته شد.

اگر به توانایی خودروی مورد بحث در شرایط جاده بد توجه کنیم، این مدل از اصلاح اولیه 3151 کم نداشت. تنها ایراد آن وزن بالای خودرو است که 400 کیلوگرم بالاتر بود. نسبت به سلف خود در این مورد، هر دو گزینه به موتورهای 2.5 لیتری مجهز شدند. نقطه ضعف تا حدودی با مسطح تراز شدکفی که به شما امکان می دهد از برف های بزرگ یا مناطق باتلاقی خارج شوید. علاوه بر این، موقعیت‌هایی مشاهده شد که دوزیست واقعاً در گل مایع شنا کرد.

کارشناسان چه می گویند؟

پارامترهای شناور خودرو UAZ Jaguar که عکس آن در بالا ارائه شده است به گونه ای طراحی شده است که تا حد امکان کاربر عادی را متحیر کند. بر اساس نتایج یک سری آزمایشات، کمیسیون به این نتیجه رسید که این دوزیست به موتور قدرتمندتری نیاز دارد. یک موتور سه لیتری در تغییرات بعدی نصب شد.

از آنجایی که ATV کیس انتقال نوع دیفرانسیل نداشت، عمر پل ها بیشتر از وسایل نقلیه جاده ای هم رده بود. پس از نصب یک واحد قدرت قوی تر، کارشناسان به افزایش گشتاور و نشانگرهای سرعت در خشکی و آب اشاره کردند.

رقبا

خودروهای Gibbs را می توان در میان آنالوگ های خارجی ذکر کرد. در این بخش، یک توسعه دهنده خارجی دو گزینه مربوط به دوزیستان مدرن را ارائه می دهد:

1. Phibian به عنوان یک نوع کاملاً جدید از SUV شناور مشهور است. مجهز به موتور دیزلی با توربین است که قدرت آن 500 اسب بخار است. انتخاب نوع حرکت در سه تغییر وجود دارد: جت آب، جلو یا تمام چرخ متحرک. سه خدمه، 12 مسافر یا 1500 کیلوگرم بار در هواپیما قرار می گیرند.
2. Amphibious Humdinga I یک وسیله نقلیه سراسری مجهز به موتور V8 سوپرشارژر است. قدرتواحد 350 اسب بخار است، درایو دائمی پر است. بسته به ویژگی های طراحی، دوزیست می تواند تا 750 کیلوگرم بار مختلف یا هفت نفر را حمل کند.

هر دو تغییر می توانند با سرعت تا 26 گره حرکت کنند و وسایل نقلیه تمام زمینی بیش از ده ثانیه طول نمی کشد تا از آب به خشکی تبدیل شوند.

در نهایت

علیرغم این واقعیت که وسیله نقلیه تمام زمینی دوزیست UAZ-3907 جگوار در آزمایشات عالی عمل کرد، اقتصاد در سرنوشت آن دخالت کرد. کمبود منابع مالی و حامیان مالی به توسعه بیشتر پروژه پایان داد.

در سال 1990 برای همیشه بسته شد. با این وجود، مشکل این دستگاه را نمی توان به طور کامل حل کرد. چنین دوزیستی نه تنها در ارتش، بلکه در بخش های ماهیگیری، شکار و کشاورزی نیز مفید خواهد بود. آینده خودروی UAZ-3907 پروژه جگوار تا حد زیادی به تامین مالی به موقع و ایمان به توسعه این فناوری بستگی دارد.